آب‌سیاه (گلوكوم) یكی از بیماری‌های چشمی با درصد شیوع حدود یك در هفت هزار نفر در نوزادان است و زمان طلایی برای تشخیص آن بدو تولد است.
عضو هیات علمی پژوهشكده علوم بینایی دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی از غربالگری و شناسایی كودكان مبتلا به آب سیاه در بیمارستان لبافی نژاد خبر داد و گفت: بیشتر موارد آب‌سیاه كودكان علت ژنتیكی دارد كه با مشاوره و درمان به‌موقع كمك شایانی به آنها می‌شود.
آب سیاه یا گلوكوم بیماری است كه می‌تواند باعث آسیب رسیدن به عصب بینایی و در نهایت كوری شود. این بیماری در آغاز، هیچ علائمی ندارد ولی می‌تواند در طول چند سال سبب كاهش بینایی و در نتیجه كوری شود. درمان زودرس می تواند از پیشرفت بیماری و كاهش دید بیمار جلوگیری كند.
عصب بینایی كه از بیش از یك میلیون رشته عصبی تشكیل شده، به‌صورت دسته‌ای از رشته‌ها در آمده است و این عصب شبكیه (پرده نازك حساس به نور در قسمت عقب كره چشم) را به مغز متصل می‌كند. عصب بینایی سالم و بدون نقص برای داشتن دید خوب، بسیار لازم و ضروری است.
آب‌سیاه (گلوكوم) یكی از بیماری‌های چشمی با درصد شیوع حدود یك در هفت هزار نفر در نوزادان است و زمان طلایی برای تشخیص آن بدو تولد است.
حمیده صباغی در گفت و گو با خبرنگار حوزه بهداشت و سلامت ایرنا درباره این بیماری گفت: آب سیاه از علل شایع نابینایی كودكان است. با وجود شیوع پایین به علت ماهیت نابیناكنندگی در كودكان با سن كم، یك عمر معلولیت و بار مالی، روانی و اجتماعی سنگینی برای خود فرد، خانواده و جامعه دارد.
وی ادامه داد: اگر آب‌سیاه تشخیص داده نشود یا درمان نشود باعث ازدست‌رفتن دائمی دید محیطی می‌شود. متأسفانه در بسیاری از موارد این بیماری علائم ندارد و دید بیمار خوب بوده و چون به‌تدریج میدان بینایی از دست می‌رود بیمار متوجه نمی‌شود. در نهایت با ازدست‌رفتن دید مركزی باعث كوری كامل می‌شود.
صباغی تصریح كرد: برنامه ملی ثبت اطلاعات كودكان مبتلا به آب‌سیاه، یكی از چندین برنامه ملی ثبت بیماری‌های چشم است كه پس از تصویب در معاونت تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی كشور با حمایت دفتر ثبت بیماری‌های چشم، پژوهشكده چشم و علوم بینایی، دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی طراحی و راه‌اندازی شده است.
وی، هدف از ایجاد این برنامه ملی را ثبت اطلاعات بیماران به‌صورت دقیق دانست و افزود: با معاینات و پیگیری منظم می‌توان از عوارض جدی این بیماری در كودكان جلوگیری كرد و یكی دیگر از اهداف برنامه این است كه با ارائه گزارش‌ها مبتنی بر اطلاعات واقعی برای اقدامات پیشگیرانه، درمانی و بازتوان‌بخشی بتوان از سازمان‌های مربوطه جلب حمایت كرد.
