درگذشت هوشنگ ابتهاج / سایه با هفت هزار سالگان سر به سر شد

به گزارش رادیو پیام از ایرنا ، یلدا ابتهاج فرزند هوشنگ ابتهاج بامداد چهارشنبه در صفحه شخصی اینستاگرام خود اعلام كرد كه "سایه ما با هفت هزار سالگان سر به سر شد.»

وی اواخر تیر به دلیل نارسایی كلیوی در بیمارستانی در شهر كلن آلمان بستری و تحت درمان بود.

امیر هوشنگ ابتهاج روز یكشنبه 6 اسفند 1306 شمسی در رشت متولد شد. پدرش «آقاخان ابتهاج» از مردان سرشناس و مدتی رئیس بیمارستان پورسینای این شهر بود.

پدربزرگ او یعنی «ابراهیم ابتهاج الملك» گرگانی و مادربزرگش اهل رشت بود.

منزل شخصی سایه در سال 1387 با نام خانه ارغوان به ثبت سازمان میراث فرهنگی رسیده‌است. دلیل این نام‌گذاری وجود درخت ارغوان معروفی در حیاط این خانه است كه سایه شعر معروف ارغوان خود را برای آن درخت گفته‌است.

او هم مانند دیگران شاعران معاصر نیما همچون شهریار در ابتدا سعی كرد تا راه نیما را دنبال كند؛ اما پس از مدتی راه خود را از شعر نیمایی جدا كرد و تنها به سرودن غزل پرداخت.

دوره تحصیلات دبستان را در رشت و دبیرستان را در تهران گذراند و در همین دوران در سال 1325 اولین دفتر شعر خود را با نام نخستین نغمه‌ها منتشركرد كه سبكی كلاسیك دارد.

از سال 1350 تا 1356 شمسی سرپرست برنامه گل‌ها در رادیوی ایران (پس از كناره‌گیری داوود پیرنیا) و پایه‌گذار برنامه موسیقایی گلچین هفته بود.

از مهم‌ترین آثار او تصحیح غزل‌های حافظ با عنوان «حافظ به سعی سایه» است كه نخستین بار در سال 1372 به‌چاپ رسید او سال‌های زیادی را صرف پژوهش و حافظ‌شناسی كرده كه این كتاب حاصل تلاش بی وقفه و عشق او به لسان الغیب غزلسرای بزرگ بوده است كه در مقدمه آن را به همسرش پیشكش كرده‌است.

«سراب» اولین مجموعه شعر اوست كه با مضامین شعر جدید سرود شده است. گرچه قالب شعرش همان چهارپاره است اما با مضامینی از جنس غزل و بیان احساسات و عواطف شخصی، واقعی و طبیعی بوده است.

مجموعه شعر بعدی‌اش با نام «سیاه‌مشق»، با وجود اینكه پس از «سراب» منتشر شد، شعرهای سایه را در سال‌های 1325 تا 1329 در خود جای داده است. در این مجموعه، سایه تعدادی از غزل‌های خود را منتشر كرد و مهارت اعجاب‌انگیز خود را در سرودن غزل نشان داد. تا جایی كه گروهی از منتقدین تعدادی از غزل‌های او در این مجموعه را از بهترین غزل‌های دوران معاصر به شمار می‌آورند.

بانگ نی ، تاسیان ، آینه در آینه ، پیر پیرنیان اندیش ، یادگار خون سرو و راهی و اهی از دیگر اثار این شاعر برجسته ایرانی است.