گروهی از محققان با همكاری پژوهشگران ایرانی ماده ای زیستی تزریقی برای انتقال داروی شیمی درمانی جهت درمان ملانوما موضعی (نوعی سرطان پوست) تولید كرده اند.
به گزارش رادیو پیام از خبرنگار مهر، مواد زیستی رقیق كننده برشی تزریقی (STBs) به دلیل تحویل كارآمد و موضعی سلول‌ها و همچنین مولكول‌های مختلف از فاكتورهای رشد گرفته تا داروها، توجه محققان را به خود جلب كرده اند.
مواد زیستی رقیق كننده برشی (STBs) دارای ویژگی‌های مكانیكی منحصر به فردی هستند به طوری كه ویسكوزیته آنها تحت تنش برشی كاهش می‌یابد و مدول آنها پس از تزریق به مقدار اولیه خود باز می‌گردد.
اخیراً، STB های مبتنی بر برهم كنش الكترواستاتیك، از جمله نانوكامپوزیت‌های ژلاتین/LAPONITE، از طریق یك فرآیند مونتاژ ساده توسعه یافته‌اند و خواص رقیق‌كنندگی برشی و قابلیت تزریق فوق‌العاده‌ای دارند.
با این وجود قابلیت تركیبات مختلف ژلاتین و LAPONITE برای تعدیل انتقال دوكسوروبیسین (DOX- داروی شیمی درمانی) در مقادیر مختلف pH برای افزایش اثربخشی درمان موضعی سرطان پوست هنوز نامشخص است.
به طور دقیق‌تر دوكسوروبیسین برای درمان بسیاری از انواع سرطان‌ها استفاده می‌شود. دوكسوروبیسین نوعی داروی شیمی درمانی است كه آنتراسیكلین نیز نامیده می‌شود. این دارو، با مسدود كردن آنزیمی به نام توپو ایزومراز 2، رشد سلول‌های سرطانی را كند یا متوقف می‌كند.
در همین راستا گروهی از محققان با همكاری علی خادم حسینی و صمد احدیان STBهای تزریقی را با استفاده از ژلاتین و LAPONITE برای بررسی تأثیر نسبت آن بر ویژگی‌های مكانیكی، ظرفیت انتشار DOX در واكنش به مقادیر مختلف pH و میزان سمیت سلولی نسبت به ملانوم بدخیم ابداع كردند.
تجزیه و تحلیل پروفایل انتشار تركیبات مختلف STB های بارگذاری شده با DOX تحت شرایط pH مختلف نشان داد كه مقادیر كمتر LAPONITE (6NC25) منجر به واكنش pH بالاتری می‌شود كه قادر به دستیابی به انتشار موضعی، كنترل شده و پایدار DOX در یك محیط ریز تومور اسیدی است.
همچنین تجزیه و تحلیل تحویل DOX در شرایط آزمایشگاهی و تست روی موجود زنده نشان داد كه 6NC25 بارگذاری شده با DOX می‌تواند به طور مؤثر تومورهای بدخیم زیر جلدی را از طریق مرگ سلولی و محدودیت رشد ناشی از DOX مورد هدف قرار دهد.
