مطالعات نشان می دهد؛ كاهش حس بویایی در سالمندی و افزایش خطر ابتلا به افسردگی

محققان شواهد جدیدی از ارتباط بین كاهش حس بویایی و خطر ابتلا به افسردگی در سنین بالاتر پیدا كردند.

1402/04/17
|
07:55
|

به گزارش رادیو پیام به نقل از هلث دی نیوز ،این بیماری كه به عنوان هیپوسمی یا در عمیق‌ترین حالت آن، آنوسمی شناخته می‌شود، با بیماری آلزایمر در افراد مسن مرتبط است.

«ویدیا كامات»، دانشیار روانپزشكی و علوم رفتاری در دانشگاه جان هاپكینز در بالتیمور، می‌گوید: «حس بویایی ضعیف می‌تواند یك علامت هشدار اولیه از بیماری‌های تخریب‌كننده عصبی مانند بیماری آلزایمر و بیماری پاركینسون و همچنین خطر مرگ و میر باشد.»

او در ادامه افزود: «علاوه بر این، این مطالعه عواملی را كه ممكن است بر رابطه بین بویایی و افسردگی تأثیر بگذارد، از جمله ضعف شناختی و التهاب، بررسی می‌كند.»

در این مطالعه، محققان بیش از 2100 سالمند را در طول هشت سال با استفاده از داده‌های مطالعه سلامت و پیری دنبال كردند.

این افراد مسن سالم و در سنین 70 تا 73 سال بودند كه دوره مطالعه در سال 1997 آغاز شد. هر كدام از آنها در راه رفتن یك چهارم مایل، بالا رفتن از 10 پله و انجام فعالیت‌های عادی مشكلی نداشتند.

شركت كنندگان هر سال به صورت حضوری و هر شش ماه یكبار از طریق تلفن مورد ارزیابی قرار گرفتند.

بویایی اولین بار در سال 1999 اندازه گیری شد، زمانی كه 48 درصد از شركت كنندگان حس بویایی طبیعی داشتند. اما 28٪ كاهش حس بویایی و 24٪ از دست دادن عمیق حس بویایی داشتند.

حدود 25 درصد از شركت كنندگان در طول دوره پیگیری علائم افسردگی قابل توجهی داشتند.

نویسندگان دریافتند افرادی كه بویایی آنها كاهش یافته بود، در معرض افزایش خطر ابتلاء به علائم افسردگی قابل توجه بودند.

كامات گفت: «این مطالعه نشان می‌دهد كه ممكن است یك علامت هشدار برای افسردگی در اواخر عمر باشد.»

حس بویایی فرد از طریق نورون‌های بویایی كه در بینی قرار دارند كار می‌كند. اینها یك گیرنده بو دارند كه مولكول‌های آزاد شده توسط مواد را گرفته و سپس آنها را به مغز می‌فرستد.

این بو در پیاز بویایی مغز پردازش می‌شود، كه دانشمندان فكر می‌كنند با آمیگدال، هیپوكامپ و دیگر ساختارهای مغزی كه حافظه، تصمیم‌گیری و پاسخ‌های احساسی را تنظیم و فعال می‌كنند، تعامل نزدیك دارد.

به گفته نویسندگان، بویایی و افسردگی ممكن است از طریق هر دو مسیر بیولوژیكی و رفتاری، مانند تغییر سطح سروتونین و كاهش عملكرد اجتماعی، مرتبط باشند.

محققان قصد دارند این مطالعه را در گروه‌های بیشتری از افراد مسن ادامه دهند.

دسترسی سریع