به سوگندی كه به قلمتان خوردید وفادار بودید و در راهش جانتان را فدا كردید، چه راهی بهتر از شهادت آن هم برای انجام رسالت.
نمی دانم آخرین خبر و تصویری كه منتشر كردید چه بود اما 15 آذرماه سال 1384 ساعت 14 ناگوارترین خبری كه نوشتیم شهادت مظلومانه شما بود، قبل از آن هم خبرهای بیشماری از شهادت خبرنگاران در جنگ تحمیلی نوشتیم و اكنون اخبار شهادت خبرنگاران در غزه و لبنان را آن هم به جرم اطلاع رسانی. اما شما زندهتر از ما هستید، مرگ در مسلك ققنوس جایی ندارد.
خبرنگاران برای انجام رسالت فرقی ندارد به جلسه بروند یا در خط مقدم دشمن و یا از شهر به شهر دیگر، در سرما و گرما سختی ها را به جان می خرند، تا آگاهی بخشی و اطلاع رسانی كنند.
اما 15 آذر 84 تاریخی فراموش نشدنی است، همكارانمان كه برای شركت در رزمایش عاشقان ولایت رفته بودند، خود خبرساز شدند، خبری كه با شنیدنش روحمان خراشید و امروز تنها یاد و خاطرشان برایمان باقی مانده است.
شما از آسمان پرواز كردید و در بهشت فرود آمدید و چه فرودی لذت بخش تر از رسیدن به بهشت. زندگی بی شهادت، ریاضت تدریجی برای رسیدن به مرگ است.
ای شقایقها ایثار از آن شماست كه دنیا را گوشهای افكندید و با پرواز عاشقانه خود، بر روزهای ما نسیم بهشت پاشیدید.
15 آذر سالروز پركشیدن 128 نفر از مسافران هواپیمایی C130 است كه 42 نفر از آنها انسانهای آزادهای بودند كه برای آگاهبخشی و ثبت لحظات «رزمایش عاشقان ولایت» با هواپیما رهسپار چابهار شدند اما پیش از اطلاع رسانی، خود خبرساز شدند.
حدود ساعت 14 روز 15 آذر 1384 جمعی از خبرنگاران، عكاسان و تصویربرداران رسانههای مختلف همراه با كاركنان روابط عمومی ارتش جمهوری اسلامی ایران با یك فروند هواپیمای باری - نظامی لاكهید C130 هركولس ارتش با حدود پنج ساعت تاخیر به دلیل نقص فنی، از فرودگاه مهرآباد راهی منطقه چابهار شدند كه هواپیما لحظاتی پس از پرواز از فرودگاه، به دلیل نقص فنی بر فراز یك مجتمع مسكونی 12 طبقه در شهرك توحید سقوط كرد و آتش گرفت و تمامی سرنشینان آن جان باخته و تعدادی از سكنه منطقه نیز كشته و زخمی شدند.
شهید «سپهدار ساجدی رئیسی» و شهید «سیدمهدی میرافضلی» خبرنگار حوزه دفاعی و امنیتی و عكاس خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) از جمله مسافران این هواپیما بودند.
براساس گزارش شبكه ایمنی هوانوردی ایران، بابك گوهری خلبان نخست هواپیمای سی 130 نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی پس از هشت دقیقه از زمان پرواز متوجه نابسامانی در عقربه موتور شماره چهارم هواپیما شد، به گونه ای كه در مدت زمان كوتاهی، تمامی عقربه های مربوط به این موتور، شرایط از كار افتادگی آن را نشان داد، در همین هنگام افسر مهندس پرواز، دستور خاموش كردن موتور را صادر كرد و به دنبال آن، خلبان پس از كنترل و تنظیم هواپیما، با برج مراقبت فرودگاه مهرآباد تماس گرفت و شرایط اضطراری را اعلام كرد و یادآور شد كه به دلیل ایجاد مشكل فنی در هواپیما به این فرودگاه باز می گردد.
خاموش شدن یكی از موتورهای هواپیما امری عادی در پرواز محسوب می شود و خلبانان همواره در پروازهای آموزشی به هنگام بروز این مشكل، این حركت را تمرین می كنند، پس این موضوع، مشكلی نبود كه خطر جانی در پی داشته باشد با این وجود خلبان با مشاهده چنین شرایطی بهترین تصمیم را بازگشت به پایگاه اصلی دانست. خلبان با حفظ ارتفاع به طرف مهرآباد تغییر مسیر داد و به آرامی ارتفاع خود را كم كرد، هنگام عبور از بالای منطقه كهریزك، كمك خلبان چرخ ها را باز كرد و پیش از رسیدن به منطقه قلعه مرغی مقداری زودتر از زمان تعیین شده، به طرف چپ پیچید.
مسئولان برج مراقبت در این هنگام متوجه شدند كه هواپیما از مسیر اصلی خود منحرف شده است. آنها كوشیدند تا با فركانس ارتباطی، این موضوع را به اطلاع كاپیتان نخست هواپیما برسانند، اما این امر بسیار دیر صورت گرفت و فرود اضطراری در فضای خالی میان ساختمان های شهرك توحید در نزدیكی محله آذری تهران سبب شد تا بال راست هواپیما به یكی از ساختمان ها برخورد كند و منفجر شود. در این حادثه بیش از 100 نفر از سرنشینان و خدمه پرواز جان خود را از دست دادند كه 42 تن از آنها خبرنگاران، عكاسان و تصویربرداران رسانههای كشور بودند.
مرگ در مسلك ققنوس جایی ندارد
شهید سیدمهدی میرافضلی
پرواز 2 یار ایرنا به بهشت
سیدمهدی میرافضلی كه یكی از خوش ذوق ترین عكاسان خبری ایرنا بود، سال 1347 در منطقه كویری یزد متولد شد و تا پایان عمر آرامش خاص مردان كویر را به همراه داشت.
وی در سال 1368و پس از پایان تحصیلات متوسطه، به استخدام خبرگزاری جمهوری اسلامی در آمد و از همان ابتدا در امور هنری و گرافیكی و در روابط عمومی سازمان به كار مشغول شد.
این شهید همزمان موفق به كسب مدرك فوقدیپلم عكاسی از دانشكده خبر و فیلمبرداری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شد. روی گشاده سید مهدی، از وی تصویری خوب و یاری همراه در خبرگزاری در ذهن همكاران حك كرد.
مرگ در مسلك ققنوس جایی ندارد
شهید سپهدار ساجدی
شهید سپهدار ساجدی هم در مهر ماه 1347 در شهرستان سواد كوه متولد شد. سپهدار در سال 1371 وارد عرصه خبر در سازمان خبرگزاری جمهوری اسلامی شد و تا سال 1377 در سازمان مركزی خبرگزاری مشغول كار بود.
زنده یاد ساجدی در چهار ماهه نخست سال 1382 در نخستین تجربه خبری برون مرزی از سوی سازمان خبرگزاری جمهوری اسلامی به عنوان خبرنگار و كارشناس امور خبری به دفتر ایرنا در ریاض پایتخت عربستان سعودی اعزام شد. وی فردی فعال با پشتكار عالی و وصف ناپذیر بود.
از زنده یاد ساجدی یك دختر به نام آسیه به یادگار مانده است.
خبر یعنی خطر
همسر شهید ساجدی در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا می گوید: سپهدار معتقد بود اگر به كار خبر تعهد داشته باشی، خبر مساوی با خطر میشود و اگر خبرنگار به شغلش متعهد باشد باید مطمئن باشد امنیت در این كار پایین است.
ندا ساجدی با بیان اینكه دو دوره از سوی خبرگزاری جمهوری اسلامی در شهرهای آستارا و دماوند حضور داشتیم، افزود: سپهدار هرگز از كار و وظیفه ای كه بر دوشش بود شانه خالی نمی كرد و می گفت وظیفه كه به گردن آدم افتاد باید به بهترین نحو انجام شود.
ساجدی در تشریح مهمترین ویژگی های اخلاقی شهید ساجدی، اظهار داشت: بدون تردید یكی از مهمترین ویژگیهای اخلاقی شهید سپهدار ساجدی تنفر از دروغ بود. واقعا كمتر زمانی یادم هست كه در زمان حیاتش دروغی از او شنیده باشم.
همسر شهید ساجدی افزود: همسرم همواره تاكید بر احترام به پدر و مادر داشت، و صله رحم و دید و بازدید نیز از موضوعات مورد نظرش بود طوریكه به ندرت شبی پیش میآمد ما بدون مهمان در منزل بوده باشیم.
وی درباره نگاه تربیتی این شهید بزرگوار نیز، گفت: پیش از ازدواج با سپهدار چادر نداشتم اما پس از ازدواج تنها با صحبت كردن درباره چادر قانع شدم و الان هم افتخار می كنم از انتخاب چادر برای پوششم.در تربیت دخترمان نیز سپهدار هرگز چیزی را اجبار نمی كرد و تنها تلاش می كرد با زبان و استدلال نكات مثبت و مورد توجه خود را بازگو كند.
ساجدی با بیان اینكه خبر شهادت را زمانی كه در راه شمال كشور بوده شنیده است افزود: دقایقی قبل از شهادت با او تلفنی صحبت كردم، پروازشان تاخیر داشت گفت شما به همراه خانواده به شمال بروید من هم بعد از ماموریت پیش شما می آیم؛ این آخرین گفت و گو با همسرم بود.
وی از دلجویی هایی كه سال های نخست پس از شهادت همسرش از سوی مدیران ایرنا شد سخن گفت و به برخی بی مهری ها كه چند سال اخیر به خانواده او شده است اشاره و خاطرنشان كرد: دخترم ازدواج كرده و توقعی هم از كسی ندارم اما ای كاش ایرنا توجه بیشتر می كرد یا حتی تلفنی از حال ما جویا می شد.
همسر شهید ساجدی گفت: خدا برای همه انسان ها كافی است اما دخترمان می گوید انگار بعد از رفتن پدر پشتوانه ام را در جامعه از دست داده ام.
مرگ در مسلك ققنوس جایی ندارد
شهید رسول كاظم نژاد
عروج تصویربردار بحران
شهید رسول كاظم نژاد عكاس جانباز نیز در سانحه 15 آذر 84 حضور داشت و به شهادت رسید.
وی در شهریور 1340 در تهران به دنیا آمد و در محله رباط كریم زندگی می كرد، فرزند چهارم یك خانواده 9 نفری با 7 برادر و یك خواهر بود. پس از طی دوران دبستان و دبیرستان مدرك دیپلم را اخذ كرد، اما بعد از شهادتش مثل برخی دیگر از شهدا مدركی تحت عنوان مدارك هنرمندی كه معادل كارشناسی ارشد است به وی تعلق گرفت.
كاظم نژاد عكاسی های خود را از پروژه های بازگشت آزادگان به میهن، درگیری های كوی دانشگاه و واقعه 18 تیر (كه منجر به اصابت گلوله به پای ایشان و مجروحیت وی در حین عكاسی شد)، تجاوز نیروهای آمریكایی به كشور افغانستان، المپیك و پاراالمپیك و پیروزی امیررضا خادم در برابر كنی ماندی كشتی گیر آمریكایی در مسابقات جهانی سال 1990 و برگزاری نمایشگاه با موضوع ورزش نابینایان و كم بینایان به مناسبت روز جهانی معلولان 12 تا 16 آذر ماه 1384، تهران، فرهنگسرای نیاوران انجام داده بود.
شنیدن خبر سقوط هواپیما از مرد مسافر
برادر شهید كاظمنژاد در نقل خاطره ای از روز وقوع حادثه می گوید: فرزندان برادرم را به خانه پدر بزرگشان بردم در راه بازگشت مردی چمدان به دست كه عازم مشهد بود را سوار ماشین كردم تا او را به راه آهن ببرم، در مسیر گفت: آقا خبر دارید چه اتفاقی افتاده، هواپیمای حامل نیروهای ارتش سقوط كرده، بعد گفت: تعدادی خبرنگار هم در این پرواز بودند با شنیدن این خبر یاد رسول افتادم و شوكه شدم.
محمد كاظم نژاد گفت: بعد از شنیدن خبر هر چقدر با محل كار وی تماس میگرفتیم كسی پاسخگو نبود، بعد با «غدیر چین جو» از همكاران و دوستان صمیمی آقا رسول تماس گرفتم چون می دانست من با برادرم بسیار صمیمی هستم گفت: به علت نقص فنی به سفر نرفته و در حال بازگشت به اداره است، باز هم با یكی از اقوام نزدیك كه جزو مدیران فرودگاه مهرآباد بود تماس گرفتم او بعد از چك كردن لیست پرواز گفت كه نام وی در لیست مسافران است، با این حال باز امیدوار بودیم چون برخی از خبرنگاران به دلیل تاخیر پرواز از رفتن به سفر پشیمان و بازگشته بودند، تا اینكه شب از تلویزیون خبر سقوط هواپیما به همراه عكس چند نفر از شهدا پخش شد و عكس رسول هم در بین شهدا بود از این طریق مطمئن شدیم، وی به شهادت رسیده است.
كاظم نژاد افزود: فردای روز حادثه برای شناسایی اجساد به پزشكی قانونی كهریزك رفتیم، به دلیل ازدحام جمعیت از هر خانواده یك تا دو نفر را برای شناسایی پیكر شهدا راه میدادند، دقایق زیادی به دنبال پیكر رسول گشتیم، بسیاری از پیكرها به دلیل شدت جراحات و سوختگی قابل شناسایی نبود، تنها چند پیكر به دلیل سوختگی و جراحت كمتر قابل شناسایی بودند كه برادرم جزو آنها بود، بعد از بازكردن كاور دیدم پیكر وی با وجود جراحات بسیار سوختگی ندارد، خدا را بابت اینكه او نسوخته شكر كردم، چراكه مادر ترس از این داشت كه مبادا پیكر رسول سوخته و غیرقابل شناسایی باشد، با مادرم تماس گرفتم و گفتم پیكر سالم است او گفت: من همیشه شما را به خدا و حضرت ابوالفضل(ع) می سپارم و میدانستم او هرگز خاندان اهل بیت را ناامید نمی كند كه من با خاكستر فرزندم روبرو شوم.
وی تصریح كرد: بعد از شهادت رسول نمایشگاه عكس او تمدید شد و به گفته امین الله مانی دبیر وقت فدراسیون نابینایان به دلیل اینكه خالق آثار برای توضیح عكس ها حضور نداشت عكس وی را در آخر مجموعه عكس های وی اضافه كردند.
برادر شهید كاظمنژاد با بیان اینكه رسول همیشه بر سر مزار شهدا می رفت، گفت: او یك كتابچه دعا در جیب خود داشت، چند بار او را در خلوت دیدم كه زیارت عاشورا می خواند علاقه بسیار او به زیارت عاشورا باعث شد من هم به خواندن این زیارت ترغیب شوم.
برگزاری هجدهمین آیین بزرگداشت شهدای رسانه و ارتش در 16 آذر
هجدهمین آیین بزرگداشت شهدای رسانه و ارتش جمهوری اسلامی ایران و 177 شهید رسانه ملی با رویكرد قدردانی از فعالان رسانهای فردا پنجشنبه (16) آذرماه جاری ساعت 14 در مقبرةالشهدای اصحاب رسانه، قطعه 50 بهشت زهرای تهران برگزار می شود.
این مراسم بهصورت نمادین برای بزرگداشت همه شهدای عرصه رسانه از دوران دفاع مقدس، رزمایش، شهدای منا و شهدای مدافع حرم برگزار میشود.
همچنین این مراسم به نوعی قدردانی از همه فعالان عرصه رسانه است كه در شرایط كنونی در خط مقدم اطلاعرسانی مشغول فعالیت هستند تا سرزمین ایران اسلامی سربلند و پاینده باشد.
روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد.