مردم باید احساس كنند كه از رهگذر انتخابات می‌توانند به مطالبات خود برسند؛ موضوعی كه برخی گروه‌های سیاسی و البته جریان اپوزیسیون می‌خواهد خلاف آن را القاء كند.
یكی از مؤلفه‌ها برای تحقق مشاركت حداكثری آن است كه مردم احساس كنند می‌توانند به واسطه انتخابات شرایط را در جهت مطالبات خود تغییر دهند. حس ایجاد تغییر شرایط موجود از مسیر انتخابات اساسا فلسفه انتخابات است؛ به این معنی كه مردم با شركت در انتخابات فرد یا افراد مورد نظرشان را روی كار بیاورند. اكنون برخی گروه‌های سیاسی از جمله اصلاح‌طلبان و البته از آن‌سو اصولگرایان رادیكال چنین القاء می‌كنند كه از رهگذر انتخابات تغییری در شیوه حكمرانی ایجاد نمی‌شود. چنین هدفی از سوی تندروهای اصلاحات به نظر می‌رسد برای تضعیف نظام با محقق‌شدن مشاركت حداقلی و از سوی سوپرانقلابی‌ها برای رأی‌آوری در انتخاباتی با مشاركت پایین است.
همه اینها در حالی است كه عقل و منطق سیاسی اقتضاء می‌كند كه برای استمرار نهاد دموكراسی در كشور مردم باید تصور كنند كه انتخابات مهم‌ترین رخداد سیاسی است كه می‌توانند به واسطه آن به مطالبات خود برسند. از قضاء در واقعیت موجود هم همین‌طور بوده است؛ چنانكه پس از انتقادهای گسترده‌ای كه مردم به عملكرد دولت‌های یازدهم و دوازدهم و مجلس دهم داشتند، توانستند با شركت در انتخابات مجلس در سال98 رویكرد قوه مقننه را تغییر دهند. مجلس یازدهم هم نشان داد كه می‌شود از جایگاه قانون‌گذاری و نظارت مطالبات عمومی را برآورده كرد.
اكنون هم این‌طور نیست كه عموم جامعه تصور كنند كه انتخابات، تعیین‌كننده سرنوشت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی‌شان نیست، بلكه بیشتر شاهد فضاسازی آنهایی هستیم كه از كاهش مشاركت نفع سیاسی خود را می‌جویند كه متأسفانه در این مسیر برخی گروه‌های سیاسی داخلی هم‌نوا با اپوزیسیون خارج‌نشینی شده‌اند كه برایشان بود و نبود مردم ایران مهم نیست كه اگر بود از تحریم‌های ظالمانه سال‌های اخیر حمایت نمی‌كردند.
البته در ایجاد امید عمومی نسبت به انتخابات دولت هم مسئولیت مهمی دارد؛ گرچه اكنون در آستانه انتخابات مجلس قرار داریم اما مردم بیشتر مطالبات خود را در گرو عملكرد دولت می‌بینند. به این معنی كه اگر دولت توانسته باشد شرایط اقتصادی-سیاسی كشور را مناسب كرده باشد، سطح امید اجتماعی به طور كلی بالا می‌رود و وقتی امید در مردم موج بزند، كنشگری سیاسی‌شان هم بالا می‌رود اما وقتی مردم تصور كنند كه مطالباتشان بر زمین مانده است، نسبت به كلیت فضای سیاسی مأیوس می‌شوند؛ با این وصف عملكرد دولت در نوع نگاه عمومی نسبت به انتخابات بسیار مهم است.
در مجموع رسانه‌ها و همه فعالان سیاسی وظیفه دارند برای مردم تشریح كنند كه اگر میزان مشاركت در انتخابات بالا برود، این خود مردم هستند كه تعیین‌كنندگان سرنوشت خود خواهند بود و هیچكس نمی‌تواند از نهاد قدرت سوءاستفاده كند و حتما وقتی اكثریت جامعه تعیین‌كنندگان نفرات مجلس باشند، آن نمایندگان برآمده از خواست عمومی مردم به مجلس می‌روند و بی‌تردید بسیار بیشتر پیگیر تحقق مطالبات مردم خواهند بود تا نمایندگانی كه در پی مشاركت پایین مردم به مجلس راه یافته‌اند
