وزیر خارجه كشورمان: غیرقابل اعتماد بودن آمریكا از تغییرات آب و هوایی گرفته تا قدس، به امری قابل پیش بینی تبدیل شده است.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما؛ وزیر امور خارجه كشورمان با انتشار یادداشتی در روزنامه نیویورك تایمز، ضمن یادآوری بدعهدی های آمریكا در قبال تعهدات بین المللی، از اروپا خواست با ایران كار كند.
پایگاه اینترنتی روزنامه نیویورك تایمز در تاریخ دهم دسامبر، یادداشتی را از محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه كشورمان درباره بدعهدی دولت آمریكا در قبال برجام و توافقنامه های دیگر بین المللی از جمله توافقنامه آب و هوایی پاریس منتشر كرد.
وزیر امور خارجه كشورمان با انتشار یادداشتی در روزنامه نیویورك تایمز، ضمن یادآوری بدعهدی های آمریكا در قبال تعهدات بین المللی، از اروپا خواست با ایران كار كند.
به گزارش پایگاه اینترنتی روزنامه نیویورك تایمز، این روزنامه در تاریخ دهم دسامبر ، یادداشتی از محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه كشورمان درباره بدعهدی دولت آمریكا در قبال برجام و توافقنامه های دیگر بین المللی از جمله توافقنامه آب و هوایی پاریس منتشر كرد.
در این یادداشت آمده است:
دو سال پیش در وین ، قبل از نتیجه دادن گفتگو و حصول توافقنامه هسته ای با آمریكا، اتحادیه اروپا و پنج قدرت جهانی، من در توئیتر در پیامی نوشتم كه این توافقنامه تاریخی ، « سقف نیست بلكه بنیانی محكم است». متاسفانه در یازده ماه گذشته ، پاسخ به حسن نیت ایران ، خشم و قهر دولت ترامپ بوده است.
اما غیر قابل اعتماد بودن آمریكا از تغییرات آب و هوایی گرفته تا قدس، به امری قابل پیش بینی تبدیل شده است. دغدغه اصلی ما اكنون هشدار دادن به كشورهای اروپایی به دامن نزدن به مسائل فراتر از حیطه توافق هسته ای و همراه نشدن با كاخ سفید در این راستا است. به موازات آنكه توافق هسته ای و خاورمیانه (غرب آسیا) به سرنوشتی ناشناخته و خطرناك نزدیك می شود، لازم است كه اروپا ما را همراهی كند تا اطمینان یابیم كه تاریخ بار دیگر تكرار نخواهد شد.
بیش از یك دهه پیش از مذاكرات هسته ای كه به توافق سال 2015 انجامید، ایران در حال انجام دادن مذاكراتی مشابه با انگلیس، فرانسه و آلمان بود. دیپلمات های اروپایی به دنبال فشار آوردن به دولت جرج دبلیو بوش بودند تا بتوانند او را وادار به پذیرش گزینه دیپلماسی كنند. در این راستا آنها از ما خواستند تا برای اعتماد سازی به طور موقت فعالیت های مربوط به غنی سازی اورانیوم را متوقف كنیم. ما این امر را پذیرفتیم. اما آمریكایی ها شرایط را سخت كردند و اروپایی ها بار دیگر گام اشتباهی برداشتند. پس از دو سال مذاكره، و به سبب فشار آمریكا، ناگهان انگلیس، فرانسه و آلمان خواستار پایان تمامی فعالیت های غنی سازی شدند. مذاكرات متوقف شد و اروپایی ها در نهایت نه موفق به متوقف كردن برنامه هسته ای ما شدند و نه توانستند واشنگتن را خشنود كنند.
گفتگوهای پراكنده ای در سال های بعد در جریان بود، تا در نهایت ما در سال 2013 پذیرفتیم تا بار دیگر برای مذاكره پشت میز بنشینیم و این بار به صورت مستقیم با آمریكا گفتگو كنیم. این بار ما علاوه بر گفتگوی مستقیم به تعداد سانتریفیوژ های خود افزوده بودیم و 20 هزار در اختیار داشتیم، در حالیكه در سال 2005 تنها 200 سانتریفیوژ در اختیارمان بود. در این دور از مذاكرات دیگر حرفی از پایان یافتن غنی سازی در داخل خاك ایران درمیان نبود.
توافق هسته‌ای پیروزی نادر دیپلماسی بر تقابل بود. تضعیف این توافق یك اشتباه است. اروپا نباید به تصمیم واشنگتن برای تغییر تمركز به یك بحران غیرضروری دیگر - چه مربوط به برنامه موشكی دفاعی ایران و یا نفوذ ما در غرب آسیا باشد - دامن بزند. باید تأكید كنم: قابلیت‌های نظامی ایران در تطابق با قوانین بین‌المللی و كاملا دفاعی است. موضع دفاعی ما از محاسبات دقیق ژئواستراتژیك و اعتقادات راسخ مذهبی و اخلاقی نشأت گرفته است. دكترین نظامی ما نیز مبتنی بر تجربه تاریخی است: طی جنگ ایران و عراق، صدام حسین موشك‌های ساخت شوروی را بر شهرهای ما می ریخت، موشك‌هایی كه برخی حاوی مواد شیمیایی بود كه غرب در اختیار این كشور قرار داده بود. جهان در آن زمان نه تنها سكوت اختیار كرد كه هیچ كشوری نیز حاضر نشد به ایران سلاح بفروشد تا حداقل ما بتوانیم جلوی این متجاوز بایستیم.
ما درس خود را آموخته ایم. ما موشك هایمان را تنها به عنوان ابزار دفاعی موثر توسعه داده ایم. و افزایش دقت موشك ها به جای برد آنها به ما این امكان را داده است تا بتوانیم برای دفاع از خود، در صورت لزوم، مناطق مورد نظر را با دقت هدف بگیریم. سلاح های هسته ای نیازی به داشتن دقت بالا ندارند، اما سلاح های مرسوم و متداول به داشتن دقت بالا نیازمندند.
تعهد ما به دفاع از خود یك شعار نیست. ما موشك‌هایمان را صرفا در برابر تعداد معدودی از دشمنان شرورمان مستقر كرده‌ایم: رژیم صدام حسین و متحدان تروریستش و داعش. و حملات ما صرفا پاسخی به كشتار بی‌رحمانه ایرانی‌ها توسط آنها بوده است. هیچ دولتی در ایران، مردم این كشور را بی‌دفاع نخواهد گذاشت. جامعه بین‌المللی و بویژه اروپا باید این را بدانند و در عوض تلاش‌هایشان را برای مقابله با تهدیدات واقعی جهان نظیر جنگ‌هایی كه غرب آسیا را در بر گرفته متمركز كنند.
ایران از اینكه توانسته تا رهبری تلاش ها برای پایان دادن به خونریزی در سوریه را به عهده بگیرد، مفتخر است. در سال 2013 من برنامه ای برای پایان دادن به درگیری ها در آن كشور، از طریق برقرای آتش بس، تشكیل دولت وحدت ملی، اصلاح قانون اساسی و برگزاری انتخابات آزاد و منصفانه ارائه دادم. اما این برنامه با گوش های ناشنوا روبرو شد. با این حال ما هنوز به تلاش هایمان ادامه می دهیم. در ماه گذشته، رئیس جمهور ما، حسن روحانی؛ به همراه همتایان روس و تركیه ای خود گامی مهم برای رسیدن به صلح در اجلاس سوچی در روسیه برداشت. بر این اساس شرایط برای ارسال كمك های بیشتر، تنش زدایی و برگزاری كنگره مردمی سوریه فراهم می شود.
در ارتباط با یمن نیز، در آوریل 2015، تنها دو هفته پس از آنكه عربستان سعودی كارزار بمباران های قسی القلب گونه خود را آغاز كرد، ایران برنامه ای برای آتش بس فوری و ارسال كمك های انسانی به همراه برقراری مذاكرات ملی برای تشكیل دولت فراگیر را پیشنهاد داد. اما بانیان بحران انسانی، به همراه متحدان غربی شان راه جنگ را برگزیدند.
به موازات آنكه ایران و همپیمانانش در تلاش برای خاموش كردن آتش هستند، تعداد آتش افروزان در منطقه ما به طور سرسام آوری افزایش می یابد. اما با این حال، و علیرغم تمامی این مشكلات بزرگ، بازیگران و تاثیرگذاران اصلی همچنان تمایلی به مواخذه كردن این آتش افروزان ندارند.
ما از طرف‌های مسئول می‌خواهیم تا ضرورت نگاه به آینده را درك كنند و اجازه دهند تا امید را در یك چشم‌انداز مشترك از آینده‌ای صلح‌آمیزتر پیدا كنیم و به اندازه كافی شجاعت داشته باشیم تا اقداماتی محسوس صورت دهیم تا این امر تحقق یابد. در سال 2015 میلادی، من پیشنهادی برای برگزاری اجلاس گفت‌وگوهای منطقه‌ای ارائه كردم، به عنوان راهی كه ایران و همسایگانش را گردهم آورد تا در جهت صلح همكاری كنند. ما امیدواریم كه بازیگران مسئول خارج از غرب آسیا تلاش‌هایشان را بر مجبور كردن متحدان خود در منطقه برای جدی گرفتن پیشنهاد ما متمركز كنند. ما معتقدیم كه این پیشنهاد می‌تواند شروع خوبی باشد و یك بار دیگر تمام همسایگانمان را دعوت می‌كنیم تا در این طرح شركت كنند.
