رهبر انقلاب در ابتدای جلسه درس خارج فقه با اشاره به اینكه اختلاف بین برادران مومن هیچ مصلحت نیست، تاكید كردند: باید نقطه مقابل دشمن حركت كنیم.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما به نقل از پایگاه اطلاعرسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیتالله خامنهای، متن كامل بیانات ایشان در ابتدای درس خارج فقه به این شرح است:
بسماللهالرحمنالرحیم
الحمدلله رب العالمین والصلوة و السلام علی سیدنا محمد و آله الطاهرین
سیما بقیة الله فی الأرضین
دنبالهی حدیث قبل از جناب ابیحمزهی ثمالی از حضرت سجاد (سلام الله علیه) كه فقراتی از این حدیث را در روزهای قبل خواندیم. «إن زكی خاف ما یقولون»
حالا قبل از آنی كه این فقره را عرض بكنم؛ این تذكر را، توجه را بدهم كه از مطلبی كه ما دیروز در ذیل این فقرهی قبلی گفتیم مثل اینكه سوءبرداشت شده، بعضیها سوءتلقی كردند. خب حالا سوءبرداشت فینفسه چیز مشكلی نیست. لكن وقتی كه این منتهی بشود به بگو و مگو و بخصوص در این فضای مجازی و این یك چیزی بگوید، آن یك چیزی بگوید، مایهی كدورت و دلچركینیِ برادران مؤمن از یكدیگر بشود آنوقت این چیز بدی است. بندهی حقیر كه این همه اصرار دارم بر وحدتِ قلوب و حركت در مسیر واحد و اتحاد نیروهای كشور، بخصوص نیروهای مؤمن و انقلابی، خدای نكرده یك چیزی آدم بگوید كه مایهی اختلاف بین نیروها بشود این را به خدا پناه میبریم. نباید این چیزها را مایهی اختلاف قرار داد.
خب بله، یك نفری، یك آقایی آمده پیش من، من هم به ملاحظهی صلاح حال خود آن شخص و صلاح حال كشور به ایشان گفتم كه شما در فلان قضیه شركت نكنید. نگفتیم هم شركت نكنید، گفتیم صلاح نمیدانیم ما شما شركت كنید. این را گفتیم. خب یك چیز عادی است. انسان بایستی آن چیزی را كه میبیند و میفهمد و فكر میكند كه به نفع برادر مؤمناش است باید به او بگوید دیگر. ما هم اوضاع كشور را خب، غالباً بیشتر از اغلب افراد آشنا هستیم. آدمها هم، بخصوص آدمهایی كه صدها جلسه با ما نشستند و برخاستند بیشتر و بهتر از دیگران میشناسیم. با ملاحظهی حال مخاطب و اوضاع كشور به یك آقایی انسان توصیه میكند كه آقا شما اگر توی این مقوله وارد شدید این دو قطبی در كشور ایجاد میشود. دو قطبی در كشور مضرّ است به حال كشور. من صلاح نمیدانم شما وارد بشوید. بله، این چیز خیلی مهمی كه نیست. این یك چیز خیلی طبیعی است، خیلی ساده است. بله، ما این توصیه را به یكی از آقایان، به یكی از برادران كردیم. خب حالا این مایهی اختلاف بشود بین برادران مؤمن، یكی بگوید فلانی گفته، یكی بگوید نگفته، یكی بگوید چرا پشت بلندگو نگفته؟ خب حالا این هم پشت بلندگو. [1]دشمنان هم كه گوش خواباندند استفاده كنند. ببینید، حواستان جمع باشد. خب به رادیوی «فردا» یا رادیوی «بیبیسی» چه ارتباطی دارد این قضیه؟ میپردازند، بحث میكنند، تحلیل میكنند، علت چیه، چرا گفتند، این چیست معنایش؟ این معنایش این است كه دشمن میخواهد استفاده كند. ما چه كار باید بكنیم؟ ما باید نقطهی مقابل دشمن حركت بكنیم.
یعنی مطلب خیلی عادی است، همینطور كه بنده عرض كردم. خب شما برادر مؤمن من هستی. یك چیز را مصلحت شما میدانم، میگویم به شما. این اشكالی كه ندارد ظاهراً. چیز خوبی است. لازم هم هست شرعاً. لازم هم هست خیرخواهی. «النّصیحة لِلمُؤمنین» یا «لِلإخوةِ المُؤمنین» یا «لأئمة المؤمنین» در همهی صور. این یك چیزی خوبی است دیگر. انسان باید نصحیت كند. نصحیت یعنی خیرخواهی. من به جنابعالی كه مثلاً آقای آشیخ عبدالعالی اسمتان است من باب مثال علاقهمندم. میدانم شما اگر وارد این مقوله شدی به ضررت است. به ضرر كشور هم هست. به شما میگویم وارد نشو. نمیگویم هم وارد نشو. امر و نهی نیست. حالا بعضی گفتند آقا دستور دادند، امر كردند، نه، گفتیم صلاح نمیدانیم. من صلاح نمیدانم. این چیز خوبی است. این چیز بدی نیست.
اینی هم كه حالا بگویند كه فلانی [رهبری] تحت تأثیر زید و عمرو و بكر و ... است؛ نه، این حرفها چیه؟ بنده از زید و عمرو و بكر و اینها هم بیشتر اطلاع دارم، هم انگیزه بیشتر دارم. آنچه كه واقعاً مصلحت باشد، آنچه كه مصلحت بدانم بینی و بینالله، ما باید به خدا جواب بدهیم. یكی از دعاهایی كه دائماً باید امثال بنده و شما بكنیم این است، «وَاسْتَعمِلْنی لِما تَسْألُنی غَداً عَنه» فردا از ما سؤال میكنند. چرا فلان چیز را گفتید، چرا نگفتید. از نگفتید هم سؤال میكنند. فقط از گفتید نیست. چرا فلان كار را كردید، چرا نكردید. از نكردید هم سؤال میكنند. بنابراین نه، ما این فقرهای كه دیروز معنا كردیم ناظر به این قضیه اصلاً نبود. داشتیم حدیث را معنا میكردیم مثل اینكه امروز هم حدیث را معنا میكنیم. آن قضیه هم همینطور است كه عرض كردیم. بین برادران مؤمن اختلاف سر این چیزها هیچ مصلحت نیست. شما یك چیزی بگویید، آن یك چیزی بگوید. آن یك چیزی بگوید. یك نفر سومی هم منتظر باشد، به مجردی كه شما با هم دعوا كردید، او بیاید از میانه سود خودش را ببرد؛ بردارد ببرد. اینها را باید مراقب بود. امروز كشور به اتحاد نیروها احتیاج دارد. بخصوص نیروهای مؤمن. نیروهای پای كار. سعی كنند از این چیزها اختلاف بوجود نیاورند.