رئیس جمهور لبنان امروز انتخاب می‌شود

به گزارش خبرگزاری صداوسیما، انتخاب نشدن رئیس جمهور لبنان ناشی از اختلاف شدید گروه های سیاسی این كشور حول محور بحران سوریه شكل گرفت و بیش از دوسال ادامه داشت.

حالا میشل عون رهبر جریان ملی مسیحی آزاد و یكی از متحدان حزب الله در صحنه سیاسی لبنان قرار است به عنوان سیزدهمین رئیس جمهور تاریخ لبنان بعد از استقلال این كشور از فرانسه از سوی مجلس انتخاب شود ، مجلسی كه دوره فعالیت قانونی آن چهار سال پیش به پایان رسیده و تصمیم گیری در خصوص انتخاب رئیس جمهور آینده مهم ترین تصمیم این مجلس در طول دوره 7 ساله آن است.

این مجلس لبنان پیش از پایان دوره كاری خود باید تكلیف قانون اتنخابات را نیز مشخص كند، چالشی كه نقطه آغاز خلاء سیاسی این كشور بود و همچنان چالشی مهم بر سر راه آینده سیاسی این كشور است.

قانونی كه باید براساس ان انتخابات پارلمانی لبنان برگزار و تكلیف نخست وزیر و قوه اجرایی آن را روشن كند پستی كه از هم اكنون سعد حریری وارث سیاسی رفیق حریری با حمایت از نامزد مورد حمایت حزب الله برای پست ریاست جمهوری خود را برای ان نامزد كرده است .
در این بخش نگاهی گذرا به 12 دوره گذشته روسای جمهور لبنان خواهم داشت.

بشاره الخوری: نخستین رئیس جمهور لبنان بعد از كسب استقلال این كشور بود.

وی از خانواده‌ای سرشناس بود كه در شهرك "رشیما" از شهرستان عالیه به دنیا آمد. وی وكیلی معروف و سیاستمداری كار كشته بود كه حدود نیم قرن نقش فعالی در عرصه سیاسی لبنان ایفا كرد.

وی در زمانی كه لبنان تحت قیمومیت فرانسه بود، دو بار تصدی پست نخست وزیری را در این كشور بر عهده گرفت.

خوری به علت درخواست برای استقلال این كشور به همراه "ریاض الصلح" نخست وزیر و تنی چند از كابینه دولت توسط نیروهای فرانسوی در قلعه"راشیا" بازداشت شدند. ولی سرانجام فرانسوی‌ها تحت فشارهای داخلی و خارجی مجبور شدند آنها را آزاد كنند و استقلال لبنان را در تاریخ 22 نوامبر سال 1943 به رسمیت شناختند و بدین ترتیب وی توانست در مقابل جریان طرفدار ادامه قیمومیت فرانسه بر لبنان به پیروزی برسد.

خوری بعد از آن به عنوان رئیس جمهور لبنان برگزیده شد و بدین ترتیب نام وی به عنوان اولین رئیس جمهور بعد از استقلال در تاریخ این كشور به ثبت رسید.

وی در سال 1952 بعد از برپایی تظاهرات گسترده به دلیل اتهام به فساد، مجبور به استعفا شد ولی به علت وخامت اوضاع در لبنان، "فواد شهاب" فرمانده ارتش را فراخواند و استعفای خود را تسلیم وی كرد و شهاب را مامور تشكیل دولت نظامی برای برگزاری انتخابات ریاست جمهوری كرد.

*كمیل شمعون: دومین رئیس جمهور لبنان پس از كسب استقلال این كشور بود. وی از 23 سپتامبر 1952تا 22 سپتامبر 1958به عنوان رئیس جمهور لبنان انتخاب شد.

وی همچوب سلف خود بشاره الخوری از اهالی جبل لبنان در شهرك "دیر القمر" و عضو فراكسیون "ائتلاف قانون اساسی" و یكی از برجسته‌ترین شخصیت‌های سیاسی بود كه علیه بشاره الخوری قیام كرده و جبهه مخالف اصلی در مقابل او شكل داد. وی وكیل و سیاستمدار دارای گرایش‌های غربی بود ولی شعارهایی با هویت عربی سر می داد. دوره ریاست جمهوری وی با شورش‌های همراه بود كه به حوادث سال 1958 معروف شد.

وی خواستار تمدید دوره ریاست جمهوری خود بود ولی برخی از جریان‌های سیاسی لبنان كه با سیاست‌های وی مخالف بودند با تمدید دوره ریاست جمهوری وی مخالفت كردند.

*فواد شهاب: وی فرمانده سابق ارتش لبنان بود كه از 23 سپتامبر 1958تا 22 سپتامبر سال 1964 ریاست جمهوری این كشور را عهده دار شد.

وی از خانواده اشرافی و فئودال مسلمان و سنی بود كه شاخه‌ای از آن از جمله شاخه فواد شهاب به مسیحیان مارونی تبدیل شد. وی بعد از انقلاب 1958 ریاست جمهوری را در این كشور به دست گرفت و در ساخت لبنان موفق عمل كرد و دست به یك سری اصلاحات گسترده در نهادها و ادارات دولتی زد و بعد از آن خود را به عنوان رئیس جمهور توافقی تحت شعار "نه غالب و نه مغلوب" مطرح كرد.

وی بعد از حوادث سال 1958 و در پی جنگ داخلی در لبنان به جانشینی "كمیل شمعون" برگزیده شد.

وی روابط خود را با دیگر كشورهای عربی بهبود بخشید. حكومت وی در تاریخ 1961/1/1 هدف كودتای نافرجام قرار گرفت.

*شارل حلو: از 22 سپتامبر سال 1964 تا سپتامبر سال 1970رئیس جمهور لبنان بود. وی روزنامه نگار، نویسنده و وكیل مارونی روشنفكری بود كه اصالتش به شهرك بعبدا مركز جبل لبنان باز می‌گردد. وی زمانی كه به عنوان رئیس جمهور لبنان انتخاب شد "شیوه شهابی" (طرفداران فواد شهاب رئیس جمهور لبنان) را دنبال كرد. وی روز 23سپتامبر1964 با كسب 92رای در مقابل پنج رای و دو رای سفید در مقابل رقیب خود یعنی پیر جمیل به پیروزی رسید. دوره ریاست جمهوری وی با حوادث مهم و عدیده‌ای همراه بود.
جنگ 67، آغاز برخورد بین ارتش لبنان و پناهندگان فلسطین در اردوگاههای این كشور بود كه به امضای توافقنامه "قاهره" انجامید.

*سلیمان فرنجیه: در 23 سپتامبر سال 1970 تا 22 سپتامبر سال 1976 تنها با اختلاف یك رای (50 در مقابل 49رای) در مقابل رقیب خود "الیاس سركش" به پیروزی رسید و به عنوان رئیس جمهور لبنان برگزیده شد. وی یكی از اعضای اصلی نیروهای ملی لبنان به رهبری "سمیر جعجع" بود تا این كه در سال 1978به علت این كه رابطه‌اش با سایر اعضای این جبهه خراب شد از آن جدا گردید.
این اختلاف تا آنجا پیش رفت كه عناصری از نیروهای لبنانی به رهبری سمیر جعجع به محل اقامت وی در منطقه"أهدن" حمله ور شدند و طی آن پسر وی "طونی" فرمانده شبه نظامیان جریان "المرده" كشته شد. وی رابطه بسیار عالی با حافظ اسد رئیس جمهور فقید سوریه داشت.

الیاس سركش: از 23 سپتامبر سال 1967تا 22 سپتامبر 1982 تصدی پست ریاست جمهوری لبنان را بر عهده گرفت. وی رئیس بانك مركزی لبنان بود و در بحبوحه جنگ داخلی این كشور انتخاب شد. وی متولد شهرك الشبانیه (المتن جنوبی) بود. سركش در جلوگیری از شكاف و اختلاف داخلی در لبنان ناكام ماند و پیش از این كه دوره ریاست جمهوری وی به پایان برسد در سال 1982 رژیم صهیونیستی به لبنان حمله كرد.

بشیر الجمیل: وی پس از گذشت 10 روز از تصدی پست ریاست جمهوری و قبل از مراسم ادای سوگند، ترور شد. بشیر پسر كوچك پیرجمیل رئیس حزب "كتائب" لبنان و یكی از رهبران شبه نظامی این حزب بود. وی رهبری متحد كردن شبه نظامیان مسیحی تحت لوای "نیروهای لبنانی" را بر عهده گرفت و در زمان اشغال لبنان توسط رژیم صهیونیستی به رئیس جمهوری لبنان برگزیده شد ولی در 14سپتامبر سال 1982 یعنی قبل از گذشت سه هفته از تصدی پست ریاست جمهوریش ترور شد.

امین جمیل: از 23 سپتامبر 1982 تا 22 سپتامبر سال 1988 ریاست جمهوری لبنان را عهده دارد بود. امین جمیل پسر كوچك پیرجمیل بعد از ترور برادرش بشیر با كسب قاطع 77 رای به عنوان رئیس جمهور لبنان انتخاب شد. در زمان ریاست جمهوری وی جنوب لبنان تحت اشغال بود و این درحالی بود كه دولت لبنان فاقد قدرت و حاكمیت لازم بود. زمانی كه دوره ریاست جمهوری وی به پایان رسید بدون این كه نمایندگان پارلمان بر سر جانشین وی به توافق برسند و با وجود این كه چندین اسامی برای تصدی این پست مطرح بود، قدرت ریاست جمهوری را به فرمانده ارتش آن زمان "میشل عون" واگذار كرد. در پی این اقدام وزرای نظامی كه نمایندگان طوائف سه گانه اسلامی یعنی شیعیان، سنی‌ها و دروزی‌ها بودند از سمت خود استعفا دادند و بدین ترتیب دو دولت رقیب بر كشور حاكم شد یك دولت صددرصد مسیحی به رهبری عون و دولتی دیگر به رهبری سلیم الحص و در نهایت این امر بعد از امضای توافقنامه طائف با انتخاب سلیم الحص به عنوان رئیس دولت وحدت ملی خاتمه پیدا كرد.

رینیه معوض: 5نوامبر 1989 تا 22 نوامبر 1989 به عنوان رئیس جمهور لبنان بعد از امضای توافقنامه طائف برگزیده شد ولی پس از سپری شدن مدت كوتاهی از ریاست جمهوری وی در انفجاری كه كاروان حامل وی را هدف قرار داد، ترور شد. وی وكیل،نماینده و پست وزارت در این كشور را بر عهده داشت.

الیاس هراوی: 24نوامبر 1989تا 24 نوامبر 1998تصدی پست ریاست جمهوری لبنان را عهده دار بود. وی فرزند خانواده مارونی و سیاستمداری سرشناس از حومه شهر زحله بود. وی بعد از ترور رینیه معوض به این سمت رسید.

دوره ریاست جمهوری وی همزمان بود با پایان جنگ داخلی لبنان. بعد از تعدیل قانون اساسی لبنان در اكتبر سال 1995با اكثریت 110 رای موافق و 11رای مخالف، دوره ریاست جمهوری وی به مدت سه سال دیگر تمدید شد.

وی در سال 2006 در سن هشتاد سالگی درگذشت.

امیل لحود: 24 نوامبر 1998 تا 23 نوامبر سال 2007 ریاست جمهوری لبنان را بر عهده داشت. لحود در 12 ژانویه 1936 در شهرك "بعبدات" متولد شد. او فرزند ژنرال جمیل لحود است كه در ایجاد ارتش لبنان و تلاش های این كشور در راستای كسب استقلال نقش بسزایی داشت. در سال 1968 او فرماندهی اولین ناوگان را برعهده گرفت، و از سال 1970 تا 1983 كه در مقام ریاست دفتر نظامی وزارت دفاع قرار داشت در سمتهای گوناگونی در ارتش فعالیت می‌كرد. در مقام رئیس كل قوا از سال 1989 تا 1998 وی ارتش كشور را كه در اثر جنگ داخلی تضعیف شده بود بازسازی كرد و آن را به صورت نیرویی سازماندهی شده و غیر وابسته به فرقه‌ها و گروه های سیاسی در آورد.
انتخاب لحود به عنوان رئیس جمهور در نوامبر 1998 مورد استقبال عموم كشور قرار گرفت زیرا او به عنوان فردی میهن دوست و مبارز با فساد شهرت داشت.

دوره ریاست جمهوری لحود در دسامبر 2004 می‌بایست پایان می یافت، اما پارلمان لبنان پس از تصویب لایحه‌ای در سپتامبر 2004 دوره ریاست جمهوری او را برای مدت سه سال دیگر تا سال 2007 تمدید كرد. دوره ریاست‌ جمهوری امیل لحود 24 نوامبر 2007 (سوم آذرماه) به پایان رسید و وی پیش از ترك كاخ ریاست جمهوری طی پیامی با اعلام حالت فوق‌ العاده در لبنان، كنترل امنیتی كشور را به ارتش واگذار كرد.

میشل سلیمان :
میشل سلیمان دوازدهمین رئیس جمهور لبنان در اوج اختلافات سیاسی داخلی و با میانجیگری قطر به عنوان رئیس جمهور توافقی وارد بعبدا كاخ ریاست جمهوری این كشور شد .

میشل سلیمان در طول دوره شش ساله ریاست جمهوری خود با موجی از ترورهای سیاسی ، فتنه انگیزی جریان های وابسته، موج اتهام زنی به عناصر وابسته به حزب الله درجریان دادگاه بین المللی ترور رفیق حریری و تلاش برخی گروه های سیاسی برای حمایت مالی و اطلاعاتی از گروه های تروریستی در سوریه مواجه بود .

میشل سلیمان در دوره ریاست جمهوری خود بارها به علت مواضع غرب گرایانه خود و نزدیكی به آمریكا از سوی گروه های ملی و اسلامی لبنان تهدید به بركناری از قدرت شد و سرانجام در حالی كه تلاش زیادی برای تمدید دوره ریاست جمهوری خود كرد و از حمایت های قاطع آمریكا نیز برخوردار بود به علت مخالفت قاطع گروه های ملی و اسلامی مجبور به ترك كاخ بعبدا شد.

كرسی ریاست جمهوری لبنان از چهارم خرداد سال 93 تاكنون خالی است و امروز قرار است این كرسی به میشل عون سپرده شود.

میشل عون درحالی مسئولیت ریاست جمهوری لبنان را برعهده می گیرد كه این كشور با چالش های گسترده ای به ویژه در حوزه اجتماعی مواجه است .

بی شك میشل عون به عنوان یكی از متحدان اصلی حزب الله كاری دشوار برای پاسخگویی به مطالبات جامعه مسیحیان این كشور پیش رو خواهد داشت جامعه ای مشكل پسند كه از اتحاد با حزب الله بیشتر طالب آسایش و آرامش آن هستند ...