به مناسبت جشن میلاد؛

حضرت علی اكبر(ع) فرزند بزرگ امام حسین(ع) 11 شعبان سال 33 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود. وی شبیه ترین فرد به رسول خدا(ص) بود، هر كس آرزوی دیدار رسول خدا را داشت بر چهره پسر لیلا می نگریست.

به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری صدا و سیما ؛ ماه شعبان ،ماه سراسر شادی و سرور است ماهی است كه در آن خداوند متعال ارمغان های بسیاری به جهان،هدیه نمود. وجود مقدس حضرت علی اكبر(ع) فرزند امام حسین(ع) هم در این ماه دیده به جهان گشود.حضرت علی اكبر علیه السلام شبیه ترین مردم در خلق و خوی و كلام به رسول خدا بود. امام حسین(ع) فرمودند :علی اكبر علیه السلام شبیه ترین مردم در خلق و خوی و كلام به رسول خدا(ص) بود و ما هرگاه مشتاق دیدار رسول خدا(ص) می شدیم به چهره علی اكبر(ع) نگاه می كردیم. حضرت علی اكبر(ع) از خاندان والا بدنیا آمد عضوی پاك و طاهر از حزب خدا و نیروی الهی در زمین بودند و از صفات نیكوی خاندان و اجدادش بهره ای كامل داشت. در شدت و سختی چون حمزه و در دلاوری و شجاعت چون امیرالمؤمنین و در خوشیتنداری چون حسین و در مهابت و بزرگی چون رسول خدا. او را در خلق و خلق پسندیده و كلام بلیغ همچون پیامبر اكرم محمد صلی الله علیه و آله می بینی. مادر بزرگوار ایشان لیلی ثقفیه بود كه از عربهای اصیل بود كه نسبشان به نبی ثقیف كه در بین عربها بسیار مشهور است می رسد. این بانوی مكرمه در جوار زنان اهل بیت زندگی نمود و از ایمان و پرهیزگاری خاندان رسول الله بهره مند شد ودر اوج كمال فرزندی از ایشان بدنیا آمد كه شبیه ترین افراد به رسول خدا بود. هنگامی كه رسول خدا صلی الله علیه و آله به مدینه وارد شدند مدینه به نور ایشان مزین شد و ایشان در آن جا زندگی نمودند تا زمانی كه رحلت فرمودند. در این زمان چون حسنین علیهماالسلام بسیار به جد خود شباهت داشتند مورد احترام و دلگرمی اهل مدینه و مسلمانان بودند. بعد از اینكه حضرت علی اكبر علیه السلام متولد شدو به عنوان جوانی هاشمی و محمدی در جامعه حاضر شدبه دلیل شباهت ایشان با رسول الله صلی الله علیه و آله مردم مشتاق ایشان شدند و هرگاه دلتنگ رسول خدا صلی الله علیه و آله می شدند به زیارت علی اكبر علیه السلام می رسیدند . روایت شده است كه امام حسین علیه السلام خانه ای مستقل برای ایشان تهیه نمود و كسانی كه مشتاق زیارت ایشان بودند به دیدار ایشان می آمدند و از جود و كرم ایشان بهره مند می شدند و برخی در ضیافت حضرت بودند و این خانه محلی فرهنگی برای ورود فقراء و طبقات مختلف مسلمانان بود. حضرت علی اكبر علیه السلام بسیار حریص و مشتاق بر بخشش و كرم بودند. به طوری كه آتشی برمكانی بلند تهیه می نمودند و این آتش بر ضیافتخانه و مهمانسرا دلالت می كرد تا اینكه فقراء و غریبان از آنجا اطلاع پیدا كنند و به آنجا بیایند. تمامی این فضیلتها گذشت تا زمانی كه در عرصه كربلا در راه دین جانفشانی نمودند تا بعنوان اولین شهید كربلا در تاریخ به ثبت رسید. حضرت مهدی سلام الله علیه در زیارت ناحیه می فرماید:سلام بر تو ای كه اول شهید بودی از بهترین خاندان از نسل ابراهیم خلیل الله سلام بر تو و بر پدرت.



میلاد حضرت علی اكبر علیه السلام، روز جوان
از نگاه قرآن و احادیث اسلامی، جوانی؛ بهار زندگی و بهترین فرصت برای خود سازی و سازندگی است. این فرصت به قدری ارزشمند است كه در قیامت حسابرسی جداگانه از ایام عمر دارد. اما كمتر جوانی است كه تا خزان پیری اش فرا نرسد ارزش بهار جوانی را آنگونه كه شایسته است بشناسد.امیرالمومنین علی علیه السلام می فرمایند:«انما قلب الحدث كالارض الخالیه ما القی فیها من شی قبلته»
«همانا دل جوان، مانند زمین خالی است كه هر چه در آن افكنده شود آن را می پذیرد»
پیامبر خدا با عنایت به این اصل مهم تربیتی؛ در اغاز بعثت، تلاش خود را برای دعوت جوانان به اسلام متمركز كرد و نتیجه گرفت. از این رو به اصحاب خود نیز توصیه می كرد كه مواظب جوان ها باشند:«شما را به نیكی با جوانان سفارش می كنم؛ زیرا نرم ترین دل ها را دارند به راستی كه خداوند مرا بشارت دهنده و هشداردهنده برانگیخت. جوانان با من پیمان بستند و پیران با من به مخالفت برخاستند. و آن گاه فرمودند: «فطال علیهم الامد فقست قلوبهم ؛ یعنی: و عمر آنان به درازا كشید و دل هایشان سخت گردید.».
امام صادق علیه السلام برای تبلیغ مكتب اهل بیت علیهم السلام به ابوجعفر احول چنین توصیه می فرماید:
«جوانان را دریاب، كه آنان به سوی هر نیكی ای پُر شتاب ترند.»
همه مردم در هر سنی كه باشند مكلف اند خویشتن را اصلاح كنند از ناپاكی ها بپرهیزند و از گناه خود در پیشگاه الهی عذر بخواهند. ولی انجام این وظیفه مقدس برای جوانان بهتر و مهم تر است زیرا آنان در دوران شباب اساس زندگی تمام عمر خود را پی ریزی می كنند. چه بهتر كه از این فرصت استفاده نمایند و خویشتن را از تربیت های بد دوران كودكی و پلیدی های گناه تطهیر كنند و عمری را به پاكی و نیكی بگذرانند.