قطعنامه پیشنهادی كانادا با موضوع اوضاع انسانی در سوریه كه با اغراض سیاسی تدوین شده بود روز جمعه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد مطرح شد و به تصویب رسید.
به گزارش خبرنگار سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما از نیویورك؛ برخی كشورها از جمله جمهوری اسلامی ایران، روسیه و چین در كنار دولت سوریه به این قطعنامه رای مخالف دادند.
غلامحسین دهقانی سفیر و معاون نمایندگی كشورمان در سازمان ملل متحد در سخنان خود در این جلسه، این قطعنامه را یك طرفه و غیر منطبق با واقعیت موجود در سوریه خواند.
وی ضمن تایید اینكه در چند سال اخیر اوضاع سوریه مایه نگرانی و اوضاع بشردوستانه در این كشور رو به وخامت بوده است، این بحران را تنها یك معلول دانست كه قطعنامه مزبور در مورد علت آن كاملا ساكت است.
دهقانی با اشاره به تروریسم و افراط گرایی خشونت آمیز به عنوان ریشه این فجایع، خواستار پرداختن جامعه بین المللی به این پدیده شد و افزود ورود آزادانه افراد مسلح و تروریستها در سوریه كه اغلب به واسطه عدم كنترل مرزها و با حمایت برخی كشورها رخ می دهد ، باعث وضع دشوار و فاجعه انسانی فعلی شده است.
وی تسلط داعش و جبهه النصره و فتح الشام بر مناطق پرجمعیت در سوریه را باعث تشدید بحران دانست و گفت: فعالیت این گروه ها منشا اصلی رنج غیرنظامیان و چالش بزرگی برای عملیات بشردوستانه است.
دهقانی با اشاره به استفاده گروههای تروریست در سوریه از مردم به عنوان سپر انسانی، اقدامات این گروهها را اصلی ترین مسئله ای دانست كه سوریه با آن مواجه است.
وی این پرسش را خطاب به بانیان و حامیان قطعنامه بویژه دولت انگلیس كه اصرار بر ذكر نام ایران داشت ، طرح كرد و گفت: اگر بخشی از سرزمین شما از سوی این قبیل گروه های تروریستی اشغال شده بود، چه اقدامی می كردید؟ آیا دست به مقابله نظامی نمی زدید؟
سفیر و معاون نمایندگی كشورمان در سازمان ملل متحد در پایان دو اقدام را برای پایان دادن به بجران سوریه ضروری دانست: خاتمه دادن به فعالیت تروریست ها و همزمان حل و فصل سیاسی موضوع از طریق فرآیندی جامع ، صرفا سوری - سوری ، با هدایت سوری ها و بر اساس گفتگوی بدون پیش شرط میان آنها.
وی همچنین علت مخالفت كشورمان با قطعنامه مزبور را ساكت بودن قطعنامه در مورد هر دو اقدام ضروری فوق اعلام كرد.
گفتنی است قطعنامه های مجمع عمومی سازمان ملل ماهیت توصیه ای دارند و الزام آور نیستند. تلاش بانیان این بود كه با استفاده از شیوه های مذاكراتی قطعنامه ای اجماعی و یا با حداقل مخالف را داشته باشند كه به این هدف خود نرسیدند.
