وزیر خارجه ایران تاكید كرد ایران بدان علت كشور بسیار باثبات و پایداری است كه ما، حسابی روی نیرو‌ها و توان خارجی باز نكرده ایم؛ در حقیقت ثبات ما از درون است.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، وزیر امور خارجه ایران گفت: ترامپ، عاشق غافلگیر شدن است بنابراین ما نیز با او چنین رفتار خواهیم كرد.
پاول آنتون كروگر، خبرنگار روزنامه «باسلر سایتونگ» سوئیس در مورد مسائل ایران و منطقه با محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، مصاحبه اختصاصی انجام داد.
كروگر به عنوان نخستین سئوال از ظریف پرسید: آقای ظریف! درخواست شما از اروپایی‌ها آن است كه آنها باید تلاش و اقدام بیشتری را برای (زنده) نگاه داشتن توافقنامه اتمی بكار بندند، بفرمایید اكنون كه سازوكار مالی «اینستكس» راه اندازی شده است تا به این وسیله شركت‌های اروپایی، مجاز به تجارت با ایران باشند، چه درخواست دیگری از آنها (اروپایی ها) دارید؟
ظریف در پاسخ گفت: زمانی كه آمریكا از توافقنامه اتمی ایران خارج شد، كشور‌های دیگر، ردیفی از تعهداتی را پذیرا شدند كه بالغ بر دوازده مساله بود؛ بنابراین راه اندازی این سازوكار مالی (اینستكس) به آن تعهدات، ارتباطی ندارد و در واقع این سازوكار، تنها پیش شرطی برای اجرای وعده‌های داده شده است. در توافقنامه اتمی، عادی سازی مناسبات اقتصادی (ایران با سایر طرفها) پیش بینی شده است. به همین علت از راه اندازی یك نظام مبتنی بر تجارت مبادله‌ای نظیر «اینستكس»، عادی سازی استنباط نمی‌شود.
خبرنگار این روزنامه سوئیسی پرسید:، اما این تنها راه موجود است. این طور نیست؟
وزیر امور خارجه ایران گفت: ما درخواست زیادی از شركای اروپایی نداشتیم و تازه همین «اینستكس»، اول آنكه هنوز به بهره برداری نرسیده است، دوم آنكه همین راه اندازی و تاسیس آن، نه ماه به طول انجامید و سوم در این (كانال مالی) باید پول باشد. یعنی تنها زمانی كه در آن پول باشد، می‌توان از آن استفاده كرد. پول هم زمانی در این كانال قرار می‌گیرد كه بتوانیم تجارت كنیم، نفت بفروشیم یا آنكه در ایران، سرمایه گذاری شود. در واقع این، آن چیزی است كه مورد نیاز است.
خبرنگار باسلر سایتونگ سوئیس سئوال كرد: با توجه به آنكه حجم صادرات نفت ایران از دو و نیم میلیون بشكه در روز به اندكی بیش از یك میلیون بشكه در روز كاهش یافته است، آیا به نظر شما این میزان صادرات در بلند مدت برای شما كافی خواهد بود؟ ظریف گفت: خیر. مقدار نفتی را كه امروز صادر می‌كنیم حتی كمتر از پیش از امضای توافقنامه اتمی است. یعنی آن زمانی كه هنوز تحریم‌های سازمان ملل وجود داشت. امروز آمریكا با تمام توان خویش در حال وارد آوردن فشار به ماست تا همه تسلیم شوند. مشاهده می‌كنید كه شركت‌های اروپایی، ایران را ترك كرده اند و بنابراین مشخص است كه صرف داشتن كلام زیبا در بلندمدت، كفایت نمی‌كند.
او در پاسخ به این سئوال كه فكر می‌كنید با این شرایط، كشور شما تا چه مدت دیگر می‌تواند در این توافق باقی بماند، اظهار داشت: این، بستگی به خواست و اراده ملت ایران دارد. پیشتر با یك اقلیت سرسختِ مخالف با توافقنامه مواجه بودیم، اما همین افراد، روز به روز دارند عصبانی‌تر می‌شوند. با این حال بنا به یك نظرسنجی انجام شده، پنجاه و یك درصد (از سئوال شوندگان ایرانی) همچنان به ماندن در این توافق علاقمندند. در هر صورت ما نمی‌توانیم مخالف خواست ملت كاری كنیم.
این روزنامه چاپ سوئیس سئوال كرد: با توجه به آنكه مجوز‌های موردی و استثناء آمریكا برای خرید نفت ایران (به هشت كشور جهان) در ماه مه امسال منقضی می‌شوند، بفرمایید اگر آنها مجدد، تمدید نشوند (كه البته قرار هم هست كه چنین نشوند) این، به منزله پایان توافقنامه اتمی ایران خواهد بود؟
وزیر امورخارجه ایران گفت: من اعتقادی ندارم كه این مجوز‌ها با ملاحظه ایران یا توافقنامه صادر شده اند بلكه بنا بر ارزیابی و تشخیص آمریكا نسبت به (بهای) بازار (جهانی) نفت تمهید شده اند. در نتیجه باید گفت كه آمریكا بر اساس خواست و انتظار اروپایی ها، تدبیر نكرده است بلكه (برعكس) از اروپایی‌ها خواست است كه از توافقنامه، خارج هم بشوند. این بر جامعه بین المللی است كه تصمیم بگیرد چنین رویكردی به نفعش است كه دیكته‌های غیرقانونی آمریكا را پذیرا شود یا خیر؟ در واقع اروپایی‌ها باید از خودشان بپرسند كه چنانچه آنها در برابر این مورد، تسلیم شوند و آن را بپذیرند، زمانی كه آمریكایی‌ها از آنها بخواهند به تجارتشان با چین پایان دهند، آن وقت چكار خواهند كرد؟
كمتر كارشناسی این انتظار را داشت كه در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، این همه مردم در خیابان‌ها حضور داشته باشند. آنها می‌توانستند به مرخصی بروند، اما حمایتشان را (از انقلابشان) نشان دادند.
خبرنگار این روزنامه پرسید: زمانی كه آمریكا تحریم‌ها (ی فراسرزمینی خود علیه ایران) را اعمال كرد، دولت ایران گفت كه خارج كردن ایران از بازار نفت، شدنی نیست و اقدامی غیرواقعی است، زیرا ظرفیتی برای جایگزین شدن با نفت ایران وجود ندارد. به نظر شما چنانچه ایران تنها روزانه یك میلیون بشكه نفت صادر كند، این ظرفیت (جایگزینی) ایجاد نشده است؟ ظریف در پاسخ گفت: دارد همین طور می‌شود. اما حتی اگر روزی تمام خریداران نفت ما تصمیم بگیرند در برابر فشار آمریكا تسلیم شوند ما به ابزار‌های دیگری متوسل می‌شویم.
كروگر در این حال سئوال كرد: چه ابزارهایی؟ كه ظریف گفت: نمی‌توانم در این باره حرفی بزنم. وقتی ترامپ، عاشق عنصر غافلگیری است، بنابراین ما هم با او چنین رفتار خواهیم كرد.
او در پاسخ به این سئوال كه آیا ایران، شركای تجاری كافی در خارج از اروپا دارد یا خیر، خاطر نشان كرد: در حال حاضر كل تجارت (نفت) ما در خارج از اروپا صورت می‌گیرد. اروپا هم اكنون هیچ نفتی از ما نمی‌خرد. در واقع اروپا تحریم‌ها (ی ضد ایرانی آمریكا) را به مطیعانه‌ترین و فرمانبردارترین شكل ممكن اجرا كرده است.
وی در واكنش به این سئوال كه حالا كه شما از بحرانی كه بر اثر تحریم‌ها در ایران بوجود آمده است، صحبت كردید، بفرمایید كشورتان چطور هنوز هم سرپاست، گفت: ایران بدان علت كشور بسیار باثبات و پایداری است كه ما حسابی روی نیرو‌ها و توان خارجی باز نكرده ایم. در حقیقت ثبات ما از داخل است. كمتر كارشناسی این انتظار را داشت كه در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، این همه مردم در خیابان‌ها حضور داشته باشند. آنها می‌توانستند به مرخصی بروند، اما حمایتشان را (از انقلابشان) نشان دادند.
وزیر خارجه ایران در پاسخ به این ادعا كه مردم از دخالت در سوریه ناراضی اند گفت:
بر اساس یك نظرسنجی صورت گرفته كه البته ما انجامش ندادیم بلكه دانشگاه مریلند (آمریكا) انجام داد، مشخص شد اكثر قریب به اتفاق مردم ایران از سیاست ما در سوریه و منطقه، حمایت كرده و آن را برای امنیت ملی ما امری لازم و ضروری می‌دانند.
روزنامه باسلرسایتونگ سئوال كرد: توجیه رسمی در باب حضور ایران در سوریه، مبارزه با تروریسم اعلام شده و اینكه این حضور در پاسخ به دعوت دولت سوریه بوده است. درست است؟
ظریف گفت: نه توجیه رسمی كه علت اصلی و تنها علت اساسا همین بوده است.
وزیر امور خارجه ایران در پاسخ به این سئوال كه آیا مبارزه (ایران) با تروریسم (در سوریه) پایانی هم دارد، ابراز داشت: بزرگترین بخش‌های ادلب اكنون در اشغال جبهه النصره قرار دارد و در حوالی دیرالزور نیز تروریست‌های دولت اسلامی، روز به روز بیشتر می‌شوند؛ در عراق هم همین طور است. این تروریست‌ها اكنون صورت دیگر خود را نشان داده اند و با بازگشت به خانه در انتظار لحظه مناسب می‌گردند تا دوباره (از جای خود) بیرون بیایند؛ بنابراین باید محتاط باشیم. در هر صورت زمانی كه به حضور ما نیازی نباشد، این به منزله پایان حضورمان (در سوریه) خواهد بود.
این روزنامه سوئیسی پرسید: به تازگی شما در سوچی با روسیه و تركیه در خصوص اوضاع سوریه، رایزنی داشتید. آیا پیشروی نظامی در ادلب، مسجل و اجتناب ناپذیر شده است؟ او گفت: ما در این جهت حركت می‌كنیم. ما هرگز به دنبال پیشروی نظامی (در آنجا) نبودیم بلكه اتفاقا سخت كار كردیم تا از این اقدام جلوگیری به عمل آوریم. ما به خوبی می‌دانیم كه هرگونه پیشروی نظامی در ادلب، آنجا را به فاجعه‌ای بدل خواهد كرد؛ ضمن آنكه روش‌های دیگر با شكست مواجه شده اند و بخش‌های بزرگتری از قبل، امروز تحت كنترل جبهه النصره قرار دارند.
پاول آنتون كروگر پرسید: با توجه به مسائل نظامی كه در بلندی‌های جولان و درگیری‌های سخت و شدید رو به رشدی كه میان نیرو‌های مسلح اسرائیل و یگان‌های نظامی ایران در سوریه وجود دارد، فكر نمی‌كنید خطر وقوع جنگ (میان ایران و اسرائیل) محتمل باشد؟
وزیر امور خارجه ایران گفت: اسرائیلی‌ها همواره اهل ماجراجویی بوده اند. اساسا ماجراجویی، كاری خطرناك است. حضور ما در سوریه به دعوت دولت این كشور است. اسرائیل، حریم هوایی لبنان و سوریه و نیز حقوق بین الملل را نقض می‌كند؛ بنابراین علت این نگرانی را باید در رفتار اسرائیل مشاهده كرد.
او در واكنش به این سئوال كه آیا یك تقابل نظامی مستقیم با اسرائیل را برای یك بازه نزدیك ارزیابی می‌كنید، ابراز داشت: نمی‌توانم پیش بینی كنم. به هر صورت نمی‌توانیم تحقق چنین گزینه‌ای را محتمل ندانیم.
وی در جواب به این سئوال كه آیا خط قرمز‌هایی وجود دارد كه عبور از آنها، واكنشی گسترده را در ایران به دنبال داشته باشد، گفت: ما از نیرو‌های خود حمایت خواهیم كرد.
ظریف در پاسخ به این سئوال كه آیا وضع موجود جولان، قابل پذیرش است، گفت: خیر، نیست. البته این به ما مربوط نیست بلكه این، یك مساله سوری است. چون ما به دوستانمان نمی‌گوییم كه سیاست خارجی اشان را چطور باید پیش برند.
وزیر امورخارجه ایران در پاسخ به این سئوال كه آیا شما از تغییر وضع موجود آنجا حمایت می‌كنید، گفت: ما كه نمی‌توانیم در مورد مسائل فرضی با هم صحبت كنیم؛ آنهم بدون آنكه دولت سوریه تصمیم بگیرد چكار می‌خواهد بكند. خلاصه آنكه حضور ما در سوریه برای مبارزه با تروریسم است.
