سالروز ولادت حضرت ابوالفضل (ع) :آمده‌ای تا كه سپهدار حسینی شوی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، امروز سالروز ولادت پرچم دار بزرگ كربلا، حضرت عباس بن علی علیه السلام است. عباس بن علی علیه السلام در دامان امیرالمؤمنین علی علیه السلام و مادر گرامی اش به گونه‌ای پرورش یافت كه به مظهر غیرت، ایثار و شجاعت، بدل گشت. عباس بن علی علیه السلام در طول حیات خویش از محضر پدر و برادرانش، بیشترین بهره را برد و جامع فضایل نیكو شد. آن بزرگوار آن چه را از محضر آن سه امام معصوم آموخته بود، در كربلا آشكار ساخت و حماسه ساز نام آور عاشورای حسینی شد.
میلاد عباس، نوری دیگر به این هستی بخشید و دل‌های شیفتگان امیرالمؤمنین علی علیه السلام از شور و عشق، لبریز گشت. چهره‌ی علاقه‌مندان اهل بیت علیهم السلام را شبنم شادی فراگرفته بود و هریك برای دیدار نورسیده‌ی مولای خویش بر یكدیگر، پیشی می‌گرفتند. هنگامی كه نسیم اذان و اقامه بر روان پاك و سپید این طفل نیك بخت فرو نشست، امام علی علیه السلام با واژه‌ای مهرآفرین، نام فرزند خود را عباس نهاد. عباس یعنی شیر بیشه‌ی شجاعت و قهرمان میدان نبرد.

دوران كودكی حضرت ابوالفضل (ع)
باید در لحظه لحظه‌ی دوران كودكی عباس علیه السلام، به دقت اندیشید؛ زیرا در همه‌ی این دوران شیرین و حساس زیر نظر و عنایت كانون عصمت و طهارت بوده است. او در دوران كودكی از دانش و زهد و تقوا و ایثار و عبادت و شجاعت پدر ـ كه آیت بی همتای همه‌ی كمال بشری است ـ الهام می‌گیرد و می‌كوشد خود را آن گونه بپروراند كه ایده آل و مطلوب پدری بزرگوار، چون علی است.

فضایل حضرت ابوالفضل (ع)
پرچم دار كربلا و پاسدار حرم اهل بیت مصطفی صلی الله علیه و آله؛ حضرت عباس علیه السلام ویژگی‌ها و فضایل فراوانی دارد كه القاب و كنیه‌های آن حضرت، نشان گر برخی از آن هاست. ماه بنی هاشم، از جمال او حكایت دارد. سقای كربلا، از فداكاری عباس علیه السلام در رساندن آب به اهل بیت علیهم السلام حكایت می‌كند. قهرمان علقمه و پرچم دار كربلا، شجاعتش را بازگو می‌كند. پاسدار حرم، گواه جانبازی او در راه اهل بیت علیهم السلام است. باب الحوایج، شكوه او را نزد خداوند، نشان می‌دهد و سرانجام، عبد صالح، از عظمت معنوی عباس بن علی علیه السلام حكایت دارد.

عباس علیه السلام در كلام امام سجاد علیه السلام
بزرگی و عظمت مقام عباس بن علی علیه السلام به گونه‌ای است كه امامان معصوم علیهم السلام در موارد متعدد بر فداكاری ها، جانبازی‌ها و عظمت شخصیت آن بزرگوار تأكید فرموده اند. امام سجاد علیه السلام كه خود در كربلا حضور داشت و شاهد فداكاری‌های عمویش بود، درباره‌ی حضرت عباس علیه السلام می‌فرماید: «خداوند، عمویم عباس را رحمت كند كه با ایثار و جانبازی، در راه برادرش جانبازی كرد تا آن كه دست هایش قطع شد و خداوند به جای آن، دو بال به او داد كه با آن‌ها به همراه فرشتگان در بهشت پرواز كند؛ همان گونه كه برای جعفربن ابوطالب قرار داده شد. عباس را در پیشگاه خداوند منزلتی است كه در روز قیامت، همه‌ی شهدا به آن غبطه می‌خورند».

عباس علیه السلام در كلام امام صادق علیه السلام
امام صادق علیه السلام، حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام را به عنوان كسی معرفی می‌كند كه از ایمان استوار و بینش نافذ برخوردار بوده و در راه امام بزرگوارش به جهاد برخاسته است. ایشان می‌فرماید: «عمویم؛ عباس، بصیرتی نافذ و ایمانی محكم داشت. او به همراه برادرش حسین علیه السلام جهاد كرد و به افتخار شهادت رسید». آن حضرت هم چنین درباره‌ی اخلاص و ارزش جهاد حضرت عباس علیه السلام می‌فرماید: «شهادت می‌دهم و خدا را شاهد می‌گیرم كه تو در راه جنگجویان بدر و مجاهدان راه خدا گام نهادی و در جهاد با دشمنان خدا، اخلاص ورزیدی و در نصرت اولیای خدا، خلوص نشان دادی و از دوستانش دفاع كردی... شهادت می‌دهم كه تو هر چه در توان داشتی، انجام دادی».

حضرت ابوالفضل علیه السلام، پاسدار نام آور حماسه‌ی كربلاست
مظهر شهادت
سلام بر ابوالفضل، فرزند امیرالمؤمنین علی علیه السلام؛ كه با جانش با حسین علیه السلام مواسات ورزید، از دنیایش برای آخرت بهره برد و خود را فدای برادر كرد. روز‌های آغازین ماه شعبان، ولادت این دو برادر را در خود دارد؛ دو برادر بزرگواری كه نام شان در ذهن هر مؤمن شیفته ای، تداعی گر قلّه‌های بلند حماسه و سرافرازی است. حسین و ابوالفضل علیهماالسلام، نام‌های قدسی هستند كه چشم اندازی از اخلاص، عبودیت، دلیری و ایثار را پیش دیدگان آدمی می‌گشایند و در درون او، تواضع و حیرتی وصف ناشدنی را برمی انگیزانند. حضرت ابوالفضل علیه السلام، پرچم دار لشكر اخلاص و شهادت، مظهر دلدادگی به معبود و نمود مجسمی از یك انسان كامل است. او بزرگ مردی حماسه آفرین است كه در قیامت، شهیدان بر مقام او رشك می‌برند. او پرچم داری است كه یادمان دلاوری و آزادگی وی، پیوسته در تاریخ جاری است. سلام همه‌ی صالحان و پاكان، بر روان پاك آن دریا دل باد؛ سلامی تا سپیده دمان ظهور.
طلیعه‌ی آگاهی
حضرت ابوالفضل علیه السلام، پرچم داری است كه ولادتش، طلیعه‌ی آگاهی، ایمان، دلاوری و آزادگی است. او بیرق دار فریادگری است كه در دشت نینوا بر شب تاخت و هیمنه‌ی دروغین تیرگی‌ها را درهم ریخت. آن والا مرد، برزگر عشق، در دشت خون و رهایی شد. عزیزی كه فداكاری‌ها و ایثارگری هایش، اندیشه‌های سبز ایثارگران ما را به نور و روشنایی هدایت كرد و باغستان تفكر جانبازان رشید ما را، سرسبزی و طراوتی جاودانه بخشید. ولادت با سعادت قمر بنی هاشم؛ حضرت عباس علیه السلام و روز جانباز را به محضر سید و مولای جانبازان، حضرت آیت اللّه خامنه‌ای (مدظله العالی) تبریك می‌گوییم و برای همه‌ی جانبازان، آرزوی توفیق و سربلندی داریم.
رزم آوری
حضرت ابوالفضل علیه السلام سواری خوش سیما و تنومندی است كه در زیبارویی، «ماه بنی هاشم» خوانده می‌شد و در تنومندی به گونه‌ای بود كه، چون بر قوی هیكل‌ترین اسبان می‌نشست، پاهایش بر زمین كشیده می‌شد. در قدرت و رزم آوری چونان شیر خشمگین بر لشكر كفر و الحاد می‌تاخت؛ به قدری تار و مارشان كرده بود كه دیدن او، دل دشمن را به لرزه می‌انداخت. گروه گروه افراد با چهره‌هایی وحشت زده از پیش او می‌گریختند و دلاوران لشكر آن گروه نامسلمان، به تیغ شمشیرش، رو به جانب دوزخ می‌نهادند.
سلام بر ابوالفضل علیه السلام؛ بزرگ مردی كه به یُمن نام بلندش، پرواز را می‌آموزیم و یادش هماره در مینای عشق می‌درخشد. سلام بر ابوالفضل علیه السلام، كه سرو بلند آزادگی را بر بام تاریخ ما می‌كارد، آینه‌های طور و تجلی را در برابر جوانان ما می‌افرازد و پرچم صلابت و سادگی، صبر و ایستادگی، شهادت و مردانگی را بر ایوان آیین زندگی جانبازان عزیز ما به اهتزاز در می‌آورد. سلامی ویژه، از هر سپیده دمان، تا هر شام گاهان، هزاران بار!
پاسدار نام آور
حضرت ابوالفضل علیه السلام، پاسدار نام آور حماسه‌ی كربلاست. او فروزان اختر شجاعت و فرزانگی است كه پرچم خونین انقلاب حسینی را برای همیشه بر فراز قلل مرتفع تاریخ، به اهتزاز درآورد؛ و اینك، همه‌ی كوهنوردان آزادی را به صعود برچكاد مبارزه فرا می‌خواند و در كلاس عقیده و جهاد، بدانان شور و شعور می‌آموزد.
ترنّم شگفتن نوگلی معطر
اینك، گلخنده‌های آسمان و زمین، و زمزمه‌های شورانگیز بلبلان شیدا، در سال روز میلاد حضرت عباس علیه السلام به گوش می‌رسد. دریچه‌ای از شادی بر دل‌ها گشوده شده و رنگین كمان شوق، فضای زندگی را آراسته است. صدای هلهله‌ی شادمانه‌ی عرشیان به گوش می‌رسد و ترنّم شكفتن نوگلی معطر در باغستان توحید، دل‌ها را مفتون و مجذوب خویش ساخته است. عباس می‌آید و صفا و زیبایی و پاكی را به ارمغان می‌آورد. عباس می‌آید و كرامت و فضیلت و شهادت را با خود به همراه می‌آورد. مردی می‌آید كه ابر رحمتِ اندیشه اش، همه‌ی تشنگان فضیلت راسیراب می‌كند. آری، اینك هوا عطر آلود و عنبرآمیز است و آبشاری از نور، از خنده‌های شادمانه‌ی خورشید، به مهمانی زمین آمده است. عباس بن علی علیه السلام به دنیای خاكی، گام نهاده است؛ هم او كه آیه‌ی روشن كتاب استقامت است؛ بزرگ وارث ایثار و خون، پاسدار ایمان، یگانه‌ی دوران، وسعت همه‌ی نیكی ها، فرزند خورشید و مرزبان حماسه‌ی جاوید.
یاران! اینك به احترام قدم‌های پرصلابت عباس دلاور، عرشیان در گوش خاكیان، حدیث تهنیت می‌خوانند. این ولادت پرمیمنت بر شما نیز مبارك باد!

دانش ابوالفضل علیه السلام
حضرت ابوالفضل علیه السلام، زورق نشین دریای بی كرانه‌ی معرفت بود. به سان ماه تابان از خورشید وجود پدر، نور می‌گرفت و با فراستی چشم گیر و دقتی فراوان، خوشه چین خرمن حقایق ولایت بود. علی علیه السلام درباره‌ی دانش اندوزی فرزند خود چنین می‌فرماید: «همانا فرزندم عباس، در كودكی علم آموخت و به سان فرزند كبوتر كه از مادرش، آب و غذا می‌گیرد، معارف را از من فرا گرفت».

حضرت ابوالفضل (ع)، پرچم داری است كه ولادتش، طلیعه‌ی آگاهی، ایمان، دلاوری و آزادگی است
كرامت‌های ابوالفضل علیه السلام
عباس علیه السلام به بركت ایثار و فداكاری بی مانندش، قبله‌ی دل هاست. حرم ملكوتی اش، آرام بخش دل عاشقان است. مردم درمانده‌ای كه از همه جا ناامید شده اند، به بارگاه او كه تجلی گاه رحمت الهی است، روی می‌آورند و شاد و خوشحال بازمی گردند. آن خانه‌ای كه هرگز به روی حاجت‌مندان بسته نمی‌شود، خانه‌ی عباس، بنده‌ی وارسته‌ی خداست.
شمایل
حضرت عباس علیه السلام، آیتی از جمال و زیبایی بود. رخساره اش زیبا، اندامش متناسب و نیرومند بود و آثار دلیری و شجاعت را به خوبی نمایان می‌ساخت. راویان، او را خوب رو و زیبا وصف كرده و گفته اند كه رشیدی اندام و قامت ایشان به حدی بود كه بر اسب نیرومند و بزرگی می‌نشست، ولی در همان حال، پاهایش بر زمین، خط می‌انداخت.
وفای عباس علیه السلام نسبت به برادر
حضرت ابوالفضل علیه السلام به پیمانی كه با خداوند برای حفظ بیعت خود با برادر، راهبر و امامش بسته بود، وفادار ماند. مردمان در طول تاریخ مانند این وفاداری را ندیده اند و زیباتر از این وفاداری در كارنامه‌ی وفای انسانی به ثبت نرسیده است. وفاداری كه هرآزاده‌ی شریفی را به خود جذب می‌كند.
تسلیم در برابر حق
عباس علیه السلام، اسلام خود را در تسلیم خلاصه كرده بود؛ تسلیم در برابر خدا، و در برابر ولیّ امر مسلمانان. او با صدق و خلوص و آگاهی در راه تسلیم، گام نهاد و هرچه درتوان داشت در طَبَق اخلاص، تقدیم راه امام خود كرد و سرافرازانه جان باخت. آری، نتیجه‌ی آگاهی كامل و ایمان خالص، همین است.
خویشتن داری عباس علیه السلام
ابوالفضل علیه السلام در روز عاشورا، عزت نفس و خویشتن داری را با تمام ابعاد و آفاقش مجسم ساخت. امویان به شرط كناره گیری از اردوی برادرش، وعده‌ی فرماندهی كل قوا به او دادند. ولی وی بر این وعده‌ی آنان تمسخر زد و با شوق و اخلاص به سوی لشكرگاه حسین علیه السلام شتافت و در راه دفاع از دین و آزادگی، جان خود را فدا كرد.
جهاد با نفس
به راستی كه حضرت عباس علیه السلام در ستیز با دشمن، سنگ تمام گذاشت. بدنش مجروح گشت، دست هایش قطع شد، عمود آهنین بر فرقش زدند و تیر به چشم و مشك آب او رسید. كشت و كشته شد. ولی جهاد با نفس او ارزش مندتر است؛ زیرا با لب تشنه، آب را تا نزدیك دهان آورد. آن گاه از لب تشنه‌ی برادر و كودكان تشنه اش یاد كرد و آب را بر روی شریعه ریخت؛ و همین نشان دهنده‌ی جهاد عباس علیه السلام با نفس خویش است.
زیارت ابوالفضل العباس علیه السلام
زیارت ابوالفضل علیه السلام هم، چون قدم گاه معرفت است و در این زیارت، گلواژه‌های عرشی، رایحه‌ی قدسی به وجود انسان می‌بخشند. یكایك واژه‌های آن، عطری از گلزار فضایل علوی در بردارد و مجموعه‌ی عبارت‌های زیارت، ویژگی‌های انسان كامل، عبدی صالح و رادمردی ملكوتی را نشان می‌دهد. زیارت او، سنخیتی روحی بین انسان و آن شخصیت ملكوتی پدید می‌آورد