پیشنهاد افزایش 60 درصدی تعرفههای پزشكی درحالی از سوی سازمان نظام پزشكی مطرح شده است كه معاون بیمه خدمات سلامت سازمان بیمه سلامت معتقد است 60 درصد از هزینه های سلامت در حال حاضر از جیب مردم پرداخت می شود.
مهدی رضایی درباره سهم فعلی مردم در پرداخت هزینههای سلامت، گفته است: بر اساس استنادات قطعی و آخرین آماری كه بر اساس حساب ملی سلامت در سال 1397 منتشر شده است، پرداختی از جیب مردم در هزینههای سلامت حدود 42 تا 45 درصد و سهم بیمهها و دولت هم حدود 55 درصد ذكر شده است و پس از آن آمار رسمی دیگری منتشر نشده است. اما بر اساس اطلاعات غیر رسمی وزارت بهداشت كه ما هم با بررسیهای میدانی و بررسی آمارنامههای دارویی در سامانههای خود تا حد زیادی آن را قبول داریم، در حال حاضر سهم پرداختی از جیب مردم در هزینههای سلامت حدود 60 درصد است.
وی با اشاره به اینكه این آمار نگرانكننده است، معتقد است: با این حساب مجموع سهم دولت و بیمهها در پرداخت این هزینهها 40 درصد است. این درحالی است كه طبق قانون برنامه ششم توسعه كشور، هدفگذاری شده بود تا در هزینههای سلامت سهم مردم به 25 درصد و سهم دولت و بیمهها به 75 درصد برسد؛ اما عكس این موضوع در حال حاضر رخ داده است. در مورد آمار رسمی هم فكر میكنیم قطعا عدد 42 درصد سهم مردم در پرداختیها با توجه به گذشت حدودا 3 سال زمان، تغییر كرده است. متاسفانه متناسب با رشد تورم، بیمهها و دولت سهم بیشتری در حوزه سلامت نداشتند؛ بنابراین این مابهالتفاوت از جیب مردم پرداخت شده است.
رضایی درباره اینكه سالانه چند درصد مردم به دلیل هزینههای بالای سلامت به زیر خط فقر میروند، بیان كرده است: این موارد باید بر اساس آمار رسمی استخراج شود كه فعلا آمار جدیدی در دسترس نیست.
او راهكار برونرفت از این شرایط را اینگونه شرح داده است: دو اتفاق باید رخ دهد؛ اول اینكه سهم سلامت از درآمد ناخالص ملی افزایش یابد و اولویت كشور در حوزه سلامت كمرنگ نشود؛ این در حالی است كه به نظر میرسد طی حدودا 3 سال اخیر این سهم تنزل یافته است. سهم سلامت از درآمد ناخالص ملی فراز و نشیب دارد، یك سالهایی افزایش و یك سالهایی كاهش پیدا میكند. نكته دوم این است كه ما دچار یك ناكارایی در هزینهكرد حوزه سلامت هستیم. همان مقدار منابعی كه از دولت به حوزه سلامت اختصاص مییابد، به دلیل ناكارایی، متاسفانه نمیتواند عاملی باشد تا پرداختی از جیب مردم افزایش نیابد. اگر بخواهیم خود را با كشورهای همسایه مقایسه كنیم، شبیهترین كشور به ما تركیه است كه سهم پرداختی حوزه سلامتشان از GDP كمتر از ما است اما علیرغم این موضوع پرداخت از جیب مردمشان هم كمتر از ما است؛ زیرا نظام سلامت كارایی دارند. ناكارایی نظام سلامت ما سبب میشود تا هزینه آن را مردم پرداخت كنند.