نیروهای پرستاری در دوران سخت كرونا، نقش به سزایی در كنار سایر مدافعان سلامت داشتند و اگر نبود، ایثار و فداكاری آنها، قطعا مرگ و میر بیماران كرونایی نیز بیشتر می شد.
به گزارش رادیو پیام از مهر، با شیوع بیماری كرونا در دنیا و ایران، كادر بهداشت و درمان در صف اول مقابله با این ویروس خطرناك قرار داشتند. به طوری كه وقتی خانوادهها از ترس ویروس، جرأت نزدیك شدن به بیمار خود را نداشتند، این مدافعان سلامت بودند كه دل به دریا زده و سلامت خود را فدای مراقبت از بیماران میكردند.
بر اساس آمارهای رسمی، از ابتدای دوران كرونا در كشور، بیش از 300 نفر از نیروهای بهداشتی و درمانی، جان خود را از دست داده اند و هزاران نفر نیز، به خاطر آسیبها و عارضههای بیماری، مجبور به ترك كار شده اند.
اما، نكته تلخ پاندمی كرونا، اخراجهایی بوده كه اتفاق افتاده است. بعد از فروكش كردن توفان كرونا در كشور، متأسفانه برخی از بیمارستانها نسبت به اخراج پرستاران طرحی و قراردادی اقدام كرده اند. به طوری كه تا كنون نزدیك به 20 هزار پرستار خانه نشین شده اند و پیش بینی میشود این تعداد به 50 هزار نفر برسد.
این در حالی است كه گزارشهایی از شیوع سویه جدید اومیكرون در آسیای جنوب شرقی و برخی از كشورهای اروپایی به گوش میرسد كه میتواند نگران كننده باشد. به طوری كه پدرام پاك آئین سخنگوی وزارت بهداشت، نیز این نگرانی را درست تلقی كرده و عنوان داشته كه احتمال ورود سویه جدید به كشورمان خیلی جدی است.
در همین حال، شهنام عرشی سرپرست مركز مدیریت بیماریهای واگیر وزارت بهداشت، هم این نگرانی را تأیید كرده و گفته است كه بعد از پایان تعطیلات كریسمس، باید منتظر ورود سویه جدید باشیم.
این نگرانیها در حالی شكل گرفته كه متأسفانه بیمارستانهای دولتی از كمبود شدید نیروی پرستاری رنج میبرند. در همین حال، شاهد اخراج نزدیك به 17 تا 20 هزار پرستار طرحی و قراردادی از بیمارستانهای دولتی بوده ایم و این موضوع میتواند زنگ خطر برای نظام سلامت كشور در مواجهه با موج جدید كرونا باشد. زیرا، در شرایط عادی هم ما با كمبود 100 هزار پرستار مواجه هستیم و حالا در شرایط سخت كرونایی، این وضعیت قطعاً تشدید خواهد شد.
سیف الله مرادی مدیركل منابع انسانی معاونت توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت، با انتقاد از بی اعتنایی سازمان امور استخدامی و سازمان برنامه و بودجه به كمبود نیروی انسانی در بخش بالین، گفت: این پرستاران در زمانی كه وزارت بهداشت به شدت با كمبود نیرو مواجه بود، پای كار آمدند و انصاف نیست حالا نسبت به وضعیت آنها بی اعتنا باشیم.
به نظر میرسد تا دیر نشده باید از پرستاران خانه نشین بخواهیم سر كار خود برگردند، تا كمبود نیرو در شرایط بحران، مشكل ساز نشود. زیرا، همین 20 هزار نفر پرستار اخراجی هم میتوانند به رفع كمبود نیرو در بیمارستانها كمك كنند.
باید نگران سویه جدیدی باشیم كه دیر یا زود وارد كشورمان خواهد شد و آن زمان، شاید برای دعوت به كار پرستاران اخراجی، قدری دیر شده باشد.
شاید اگر گریزی به روزهای ابتدایی كرونا در كشور داشته باشیم، متوجه ضرورت آمادگی مراكز درمانی در مواجهه با این ویروس مرگبار خواهیم شد. زیرا، اگر قرار باشد كه نسبت به رعایت پروتكلهای بهداشتی، بی اعتنا باشیم؛ دچار تكرار غافلگیری كرونا خواهیم شد. در صورتی كه ما، تجربه گذشته را پیش روی خود داریم و میتوانیم با به كارگیری همان تجربههای قبلی، شرایط را برای خودمان سخت نكنیم.
حضور تعداد زیادی از اتباع چینی در ایران كه در بخشهای مختلف فعالیت دارند، میتواند ما را به این فكر وا دارد كه در بازگشت آنها بعد از تعطیلات سال نو میلادی به ایران، مراقبتهای بهداشتی را دقیقتر اجرا كنیم.