نزدیك به 5 سال است كه قانون مالیات بر خانههای خالی به دولت ابلاغ شده، اما نتایج بررسیهای مركز پژوهشهای مجلس و اعلام دولت نشان میدهد ناهماهنگی دستگاهها از جمله وزارت راه و شهرسازی اثرگذاری این قانون را نامحسوس كرده است.
چراغهای خاموش خانههایی كه میتوانست، وضعیت بازار اجاره را بهتر كند، اما صاحبانشان وجود آنها را كتمان و آنها را پنهان میكنند؛ و طبق آن چه كه عموم میدانند و كارشناسان اقتصادی میگویند، كاهش عرضه مسكن به مستاجران و حتی خریداران ملك منجر به طمع به كسب سود از این بازارها شده است.
قانون گذاران هم در سالهای مختلف قوانین گوناگونی را برای جلوگیری از سوداگری در این بازارها، تدوین و تصویب كردند. از مالیات بر خانههای خالی تا سامانه املاك و اسكان و حتی تصویب مالیات بر سوداگری كه خرید و فروش مكرر مسكن در یك سال را پر هزینه میكند.
اما مالیات بر خانههای خالی موضوع بحث این گزارش است. موضوعی كه رئیس جمهور هم به آن تاكید میكند و با خطاب قرار دادن سازمان امور مالیاتی كشور، میپرسد؟ چرا سال هاست ما نتوانستیم خانههای خالی را شناسایی كنیم، چون كه دادههای شفافی از آنها نداریم و اگر دادهها دقیق و برخط باشند دیگر هیچ خانهای بی دلیل خالی نمیماند.