درحال حاضر در كلان شهر تهران، 33000 ساختمان ناایمن، 23561 ساختمان كم خطر وجود دارد. اما نكته قابل توجه و فاجعه بار این است كه اكنون 3488 ساختمان پرخطر و 129 ساختمان بحرانی و پرخطر وجود دارد.
به گزارش رادیو پیام از مشرق، درحال حاضر در كلان شهر تهران، 33000 ساختمان ناایمن، 23561 ساختمان كم خطر وجود دارد. اما نكته قابل توجه و فاجعه بار این است كه اكنون 3488 ساختمان پرخطر و 129 ساختمان بحرانی و پرخطر وجود دارد. ساختمان‌هایی كه هركدام به تنهایی می‌توانند درصورت نشست شدید یا ریزش جا پای ریزش و آتش سوزی ساختمان پلاسكو، حادثه شركت كروز و انفجار در كلینیك سینامهر بگذارند و حوادث غیرقابل جبران دیگری رقم بزنند و بمب‌های ساعتی شهر تهران هستند.
هر چند وقت یكبار، با اتفاقاتی ناگوار داغی بر دل هایمان می‌نشیند. هر چند وقت یكبار حادثه‌ای رخ می‌دهد كه حجم سوءمدیریت و بی توجهی به هشدارها و عدم رعایت استانداردهای لازم ایمنی نمایان می‌شود. پیش از مقدمه چینی و ربط دادن جملات به یكدیگر بهتر است به اصل مطلب اشاره كنیم. مطلبی كه از دل آوارهای ساختمان متروپل بر می‌آید. آوارهایی كه این روزها فریادها و زجه‌های زیادی را شنیده، اما هنوز چنان عمیق تلنبار شده است كه عمق فاجعه ناپیداست.
درهمین راستا سعی بر این است در سطور پیش رو به ساختمان‌های ناایمن شهر تهران بپردازیم. ساختمان‌هایی كه به قدری ناایمن هستند و تعدادشان زیاد است كه هر كدامشان ممكن است هر لحظه فاجعه عظیم دیگری را رقم بزند. آن هم درحالی كه تاكنون به دفعات مختلف با هشدارهای زیادی روبرو شده اند و خودشان از وخامت اوضاع مطلع هستند و می‌دانند بمب ساعتی تهران شده اند!
متاسفانه سوء مدیریت و بی توجهی به هشدارها در كشور ما به قدری شدید است كه صرفا زمانی كه فاجعه‌ای رخ می‌دهد توجهات به علل و چرایی و راه جلوگیری از تكرار حوادثی مانند ریزش ساختمان پلاسكو در تهران یا ساختمان متروپل آبادان جلب می‌شود و بعد از آن همه چیز فراموش می‌شود.
متاسفانه سالیان متمادی است كه برخی از سازندگان و مالكان بی قاعدگی را مبنای كار خود كرده اند و كشورمان جولانگاه تاخت و تاز بی قاعده بسازو بفروش‌ها شده بود. به آمارهای زیر دقت كنید.
درحال حاضر در كلان شهر تهران، 33000 ساختمان ناایمن، 23561 ساختمان كم خطر وجود دارد. اما نكته قابل توجه و فاجعه بار این است كه اكنون 3488 ساختمان پرخطر و 129 ساختمان بحرانی و پرخطر وجود دارد. ساختمان‌هایی كه هركدام به تنهایی می‌توانند درصورت نشست شدید یا ریزش جا پای ریزش و آتش سوزی ساختمان پلاسكو، حادثه شركت كروز و انفجار در كلینیك سینامهر بگذارند و حوادث غیرقابل جبران دیگری رقم بزنند.
به هنگام وقوع حوادث هولناك ساختمانی گفته می‌شود كه اخطارها و هشدارهای لازم درباره نقص موارد ایمنی به مالكان آن ابلاغ شده است، اما همانطور كه شاهد بودیم هیچ تاثیری نداشته است. به طورمثال در حادثه آتش سوزی كلینیك سینا اطهر همین عبارت مطرح شد و به گفته سخنگوی آتش‌نشانی تهران، وضعیت ایمنی این ساختمان از سال ٩4 تاكنون توسط كارشناسان بررسی و حدود 4 اخطار در زمینه توجه به ایمنی این ساختمان صادر شده بود. با این حال، مدیران شهری سال هاست معتقدند ابزار لازم قانونی را در اختیار نداشته و نمی‌توانند ساختمان‌های نا ایمن را پلمب كنند.
با این وجود كه تجربه حوادث مذكور را داشته ایم، اما مدت هاست كه اقدام جدی نظارتی یا قضایی برای برخورد با بی توجهی این ساختمان‌ها به هشدارها و ایمن سازی و رفع خطر صورت نگرفته است و درتصدیق این موضوع می‌توان اشاره كرد كه علاوه بر افزایش روز افزون تعداد ساختمان‌های پرخطر و بحرانی، همچنان 167 گودبرداری ساختمانی غیراصولی با شرایط ایمنی نامناسب نیز در تهران صورت گرفته است.
درهمین راستا نیز مهدی پیرهادی، رئیس كمیسیون سلامت و محیط زیست و خدمات شهری شورای اسلامی شهر تهران، در دیدار با رئیس دستگاه قضا با اشاره به وجود 33 هزار ساختمان ناایمن در شهر تهران كه 129 مورد از آن‌ها در شرایط پُر خطر و بحرانی قرار دارد، خواستار حمایت‌های قضایی و سایر دستگاه‌های مربوطه در زمینه رفع خطر از این ساختمان‌های ناایمن شد.
پیرهادی در ادامه پیشنهاد تشكیل یك كارگروه مشترك برای رسیدگی به این معضل را مطرح كرد.
رئیس قوه قضاییه نیز با اشاره به مقوله اهمیت توسعه پایدار شهر تهران، بیان كرد: ما در دستگاه قضایی این آمادگی را داریم كه در راستای نیل به توسعه پایدار كلانشهر تهران، ضمن تشكیل كارگروه‌های مشترك با اعضای شورای اسلامی شهر و مدیران شهری پایتخت، نسبت به احصاء مسائل و مشكلات و اصلاح قانون و رویه‌های مرتبط با مدیریت شهری، اقدامات و ترتیبات لازم را اتخاذ كنیم؛ بنابراین آنچه كه برای رفع شرایط خطرناك فعلی ساختمان‌های بحرانی نیاز است، اقدامات قضایی و اجرایی برای برخورد و حمایت ساكنان با آن هاست. هر چه سریع‌تر باید جلوی فجایعی مانند پلاسكو و متروپل گرفته و با نهادها و مالكان مرتبط با ساختمان‌های ناایمن و پرخطر برخورد شود. تكرار چنین حوادثی یادآوری می‌كند كه این مسئله به هیچ وجه یك موضوع ساده نیست كه امكان موكول كردن به زمان دیگری را داشته باشد.
این در حالیست كه چند روز قبل نیز رهبر معظم انقلاب در جلسه فوق العاده‌ای در حضور رئیس‌جمهور به موضوع رسیدگی به ساختمان‌های ناایمن اشاره كردند.
متن نامه ایشان به شرح زیر است:
《در حادثه‌ی تأسف‌بار آبادان، علاوه‌ی بر نیاز به سرعتِ عمل و استفاده‌ی از همه‌ی ظرفیت‌ها برای كاستن از تلفات كه اكنون در درجه‌ی اول اهمیت است، وظیفه‌ی پیگرد مقصران حادثه و مجازات عبرت‌آموز آنان با همكاری قوه‌ی قضائیه و نیز تلاش گسترده برای جلوگیری از تكرار آن در همه‌ی نقاط كشور، بر عهده‌ی همه‌ی ما مسئولان كشور است. لازم میدانم با تشكر از فعالیت چندروزه‌ی مسئولان دولت، پیگیری و جدیت كامل در این باره را مطالبه نمایم و به بازماندگان مصیبت‌دیده‌ی این حادثه تسلیت عرض كنم.»
با این اوصاف و شرایط به وجود آمده و رشد روزافزون ساختمان‌های پرخطر كارشناسان معتقدند از دهه 70 كه مسكن به عنوان یك كالای سرمایه‌ای شناخته شد، ساخت‌وساز هم به كالایی برای كسب سود افراد تبدیل و كیفیت ساختمان‌ها قربانی شرایط بازار و سودآوری شد.
این درحالی است كه رعایت اصول ایمنی در ساخت‌وساز و نظارت بر آن از مهم‌ترین عوامل ساختمان‌سازی مطلوب به شمار می‌رود. ازطرفی طبق مطالعاتی كه درمورد وضعیت بافت‌های فرسوده انجام شده، 40 درصد بافت‌های نوسازی شده در بافت فرسوده از نظر كیفیت ساخت، مطلوب نیستند و به دلیل عدم رعایت استانداردهای ساخت و ساز و به كارگیری مصالح غیر استاندارد، جزءساختمان‌های ناایمن به شمار می‌روند؛ لذا تداوم چنین شرایطی به طور قطع آسیب‌های جانی و مالی بسیاری را در پی خواهد داشت كه در این میان متضرر نهایی مالك، خریدار و مردم كشورمان هستند.
