یك مقام مسئول حوزه منابع طبیعی گفت: متولیان امر به دنبال این هستند كه صنایع را مكلف كنند تا در اجرای پروژه های احیا خاك سهیم باشند و اتفاقا نقش پررنگی ایفا كنند.
به گزارش رادیو پیام از مهر، فرسایش خاك یكی از معضلات جدی كشور بوده و این موضوع در كنار تغییرات اقلیمی و كاهش منابع آبی كشاورزی و تولید مستمر را تهدید می‌كند. ایران در جهان رتبه نخست را در فرسایش خاك دارد و سالانه یك میلیون هكتار از اراضی در معرض فرسایش قرار دارند. گسترش بیابان و تبدیل شدن زمین‌های كشاورزی به شوره زار نیاز به رسیدگی فوری دارد در حالی كه به گفته رئیس سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری كشور سرعت گسترش بیابان نسبت به عملیات احیا و بیابان زایی 3 برابر است؛ علاوه بر اینكه مراقبت از زمین‌های احیا شده مسأله‌ای مهم‌تر بوده كه خود چالشی دیگر در بخش كشاورزی محسوب می‌شود. كویر میقان یكی از سطوح بیابانی كشور بوده كه با كمك عملیات احیاگرایانه خاك‌های بخش شمالی این كویر زنده شده و پوشش گیاهی بیابان آن را به منطقه‌ای سبز تبدیل كرده است. گفتنی است احیا در بخش‌های جنوبی این كویر ادامه دارد كه تأمین اعتبار و منابع مالی یكی از مشكلات اساسی آن به شمار می‌رود.
عبدالحسین محمدی، مدیر كل منابع طبیعی و آبخیزداری استان مركزی در پاسخ به این پرسش كه برنامه برای نگهداشت و مراقبت از عملیات احیاگرایانه و پوشش گیاهی كویر میقان چیست، به مهر گفت: امروز آگاهی مردم نسبت به محیط زیست و منابع طبیعی از گذشته بیشتر شده و این مردم هستند كه راغب به اجرای طرح‌ها برای حفظ منابع طبیعی مناطق خود و بلكه كل كشور هستند.
وی افزود: پیامدها و آسیب‌های ناشی از چالش منابع طبیعی در مناطق مختلف كشور و آسیب به سطح زندگی مردم سبب شده تا افراد خود تمایل به پیگیری موضوع داشته باشند.
وی ادامه داد: ریزگردها و ماسه‌های روان زندگی مردم را مختل و سلامت افراد را تهدید می‌كند از این رو برای اجرای طرح‌ها معمولاً اقشار محلی خود داوطلبانه مبادرت به انجام امور می‌كنند. امیدواریم این آگاهی سال به سال بیشتر شده و در یك دهه آینده دغدغه‌های جامعه نسبت به موضوع بیشتر شود.
مدیركل منابع طبیعی و آبخیزداری استان مركزی با بیان اینكه تمام مردم از احیا خاك و جلوگیری از بیابان زایی منفعت می‌برند، اظهار كرد: بنابراین پروژه‌های منابع طبیعی چه بیابانی باشد و چه بیولوژیك، چه جنگلی و چه آبخیزداری باید حفظ و نگهداری شود. این موضوع مطالبه مردم شده و افراد از ما می‌خواهند و مسؤول دولتی نمی‌تواند نسبت به موضوع بی توجه باشد.
محمدی گفت: این مطالبه گری سبب شده تا مسؤولان در بخش‌های مختلف جدی تر موضوع را دنبال كنند؛ به عنوان مثال در حوزه احیا خاك یكی از شهرداری‌های استان مركزی از منابع طبیعی این استان زمین درخواست كرده تا با احیا این خاك ضمن نگهداری از حیات خاك فعالیت گردشگری داشته باشد تا منابع درآمدی تضمین شده برای حفظ و نگهداری خاك تأمین شود.
محمدی تاكید كرد: این همراهی باید از سوی صنایع هم رخ دهد و این مشاركت در بخش واحدهایی كه بیشترین تولید كربن دارند و حیات خاك را تهدید می‌كنند ضروری است.
مدیركل منابع طبیعی و آبخیزداری استان مركزی در ادامه افزود: متولیان امر به دنبال این هستند كه صنایع را مكلف كنند تا در اجرای این پروژه‌ها سهیم باشند و اتفاقاً نقش پررنگی ایفا كنند.
وی یادآور شد: برداشت بیش از حد استاندارد از آب‌های زیرزمینی، خاك‌های معدنی و… آثار مخرب آن در محیط زیست و منابع طبیعی ملموس است. بیابان زایی كه در جنوب شرقی كویر میقان، تهدید فعالیت همین صنایع بوده بنابراین آنها باید در احیا این زمین‌ها پیشگام باشند در غیر این صورت نخستین بخش‌هایی كه از آسیب‌های این گستره بیابانی آسیب می‌بینند همین صنایع هستند.
محمدی در پایان گفت: شركت‌های فعال در حوزه برخی صنایع اكوسیستم مناطق و منابع طبیعی را بهم زده اند و باید برای جلوگیری از تخریب بیشتر استقبال و داوطلب باشند.
برگشت 280 گونه گیاه بومی
در ادامه آتنا فرجی، رئیس اداره امور بیابان اداره كل منابع طبیعی و آبخیزداری استان مركزی درباره اقدامات بیابان زدایی این استان به مهر گفت: اقدامات بیابان زدایی در استان مركزی با اولویت و اهمیت كویر میقان از 3 دهه گذشته به طور گسترده و مستمر انجام شده است. اولویت اقدامات در راستای كاشت نهال‌های بومی مانند قره داغ معروف به قهرمان كویر و طاق بوده است؛ همچنین توسعه پوشش گیاهی با كاشت گیاهی به نام آتریپلكس در 7 هزار هكتار از 50 هزار هكتار كویر میقان از دیگر اقدامات احیاگرایانه برای این كویر بوده است.
وی افزود: آتریپلكس گیاهی مناسب برای زمین‌های شور است كه سازگاری بالا دارد علاوه بر اینكه كاشت آن برای كشور مقرون به صرفه است.
فرجی با اشاره به رشد مجدد گونه‌های گیاهی بومی كه با فرسایش خاك كویر میقان از بین رفته بودند، اظهار كرد: طی مراقبت‌ها و آبیاری‌های مستمر و همچنین قرق و حفاظت از خاك كه در حال بازیابی مجدد است زمینه برگشت و رشد 280 گونه گیاه بومی فراهم شد. این امر خود باعث تثبیت ماسه‌های روان و آلودگی‌های زیست محیطی كه در این استان ایجاد شده بود، گردید.
